นกเอ๋ยนกน้อย

ฤดูฝนมาถึงอีกแล้ว ต้นไม้ใบหญ้าที่ทำท่าจะแห้งตายพอได้รับน้ำฝนเริ่มมีชีวิตชีวาอีกครั้ง แม้แต่ต้นไม้ที่ปลูกในกระถางรอบบ้าน แม้จะรดน้ำทุกวันก็ไม่สดชื่นงอกงามเท่ากับได้รับน้ำฝน เนื่องจากบ้านของผู้เขียนอยู่นอกเมืองออกมาและมีเนื้อที่พอที่จะปลูกต้นไม้ได้ จึงมีทั้งไม้ดอกไม้ใบรอบบ้านรวมทั้งมะม่วงสองต้นที่อยู่ริมรั้วนอกกำแพงบ้าน
เรื่องของปอมมี่

คุณป้าปราณีต ลักษิตานนท์
คุณป้าเอ็ง (ซ้าย ซึ่งต่อไปจะ้เรียกชื่อเดิมของท่านคือคุณป้าเอ็ง) เมื่อสมัยยังสาวๆอยู่ที่ตลาดเจ็ดเสมียน อุ้มลูกสาวคนหนึ่งคือคุณบุปผา ส่วนคนที่อุ้มลูกสาว คือคุณอารีย์ ที่ยืนอยู่ทางด้านขวานั้นคือ นางสละ สุวรรณมัจฉา (คุณแม่ของผู้เขียนเอง) ภาพนี้ถ่ายที่หน้าโรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน เมื่อ ๖๐ ปีมาแล้วครับ
พี่สุภัทร์ คนรักหมา (วันสงกรานต์)
โดย อ.ปลาทอง
สัญลักษณ์ของเทศกาลสงกรานต์
หน้าร้อนปีนี้ดูเหมือนอากาศจะร้อนกว่าทุกปี บางคนบอกก็หนาวจัดไปแล้ว ก็เลยต้องร้อนจัดบ้างสิ กลางวันไม่อยากออกไปไหนเลย ไอร้อนมันวูบวาบไปหมด
หมอเคยแนะนำว่าการอมน้ำแข็งไว้ในปากจะช่วยลดความร้อนในร่างกายได้ เดือนเมษายนเป็นเดือนที่ร้อนที่สุดของปี จึงมีประเพณีคลายร้อนคือการสาดน้ำสงกรานต์นั่นเอง วันสงกรานต์คือวันที่ 13 เมษายนของทุกปี ถือเป็นวันขึ้นปีใหม่ไทยด้วย
หมาที่บ้านและนายไพบูล ตอนที่ ๑
คนกับหมาภาค 2
เมื่อได้หมามาใหม่ ๓ ตัว เราก็เลี้ยงดูพวกมันอย่างดี พวกมันวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ร่างกายเจริญเติบโตกันอย่างรวดเร็ว เวลานี้ที่บ้านมีทั้งหมาเก่าและหมาใหม่ที่มาเพิ่มขึ้นรวมเป็นหลายตัว นับแต่หมารุ่นเก่าๆที่ได้ตายลงไปแล้ว ก็มีหมาที่เหลืออยู่คือ เจ้าโต ซึ่งเวลานี้เป็นหมาที่เก่าที่สุด ซึ่งก็แก่มากแล้วเป็นไปตามกาลเวลา เจ้าโตนี้เป็นหมาที่อยู่กับเรามาตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เป็นหมาเก่าของเจ้าของเดิมเขาเลี้ยงเอาไว้
ไปทำบุญวัดบัวขวัญ นนทบุรี

พี่สุภัทร คนรักหมา (ตอนพิเศษ )
ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา ฝนจะตกแทบทุกวันเนื่องจากเป็นฤดูฝน การเดินทางไปไหนๆ ค่อนข้างจะไม่สะดวก การไปมาหาสู่พรรคพวกเพื่อนฝูงก็ดูจะห่างกันไป ได้แต่พูดคุยกันทางโทรศัพท์เสียมากกว่า เมื่อฝนหยุดตกแล้วเราจึงได้นัดพบปะสังสรรค์กันที่บ้านพี่สุภัทรเหมือนเช่นเคย
น หนูขวักไขว่
ใครไม่รู้จักหนูยกมือขึ้น หนูที่จะกล่าวถึงนี้หมายถึงหนูที่มีสี่ขา มิใช่หนูที่มีสองขาแต่อย่างใด ผู้เขียนเชื่อว่าแทบทุกบ้านจะต้องเคยเห็นหนูตามท่อระบายน้ำ ตามบริเวณบ้านโดยเฉพาะใกล้ครัวหรือถุงขยะ หรือแม้แต่บนฝ้าเพดานบ้าน
เด็กบ้านนอก (บางวันในซอยจารุรัตน์)
เด็กบ้านนอก แห่งตลาดเจ็ดเสมียน นั่งเล่นกันอยู่ริมแม่น้ำแม่กลอง นายหิรัญ สุวรรณมัจฉา ถ่ายภาพ เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๕ ผู้เขียนนั่งสูงที่สุดถอดเสื้อ
ผมเป็นเด็กชนบท (บ้านนอก) เกิดที่ตำบลเล็กๆในอำเภอโพธาราม เรียนจบชั้นมัธยมที่โรงเรียนในตัวอำเภอโพธาราม เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๓ จากนั้นผมมาเรียนต่อที่โรงเรียนของการรถไฟ ที่มักกะสันอีก ๓ ปี สำเร็จแล้วก็ทำงานที่โรงซ่อมของการรถไฟ ที่มักกะสันเลยโดยไม่ต้องออกไปหางานที่อื่น