ความทรงจำที่ผ่านมาของ หนูพุก
สมบูรณ์ สุรพลพินิจ คุณพ่อของหนูพุก (ยืนหน้าทางขวา) ถ่ายภาพรวมกับพ่อแม่และพี่น้อง ที่บ้านฝั่งตรงข้ามกับโรงสีเจ็ดเสมียน เมื่อเกือบ ๖๐ ปีมาแล้ว ก่อนที่จะย้ายบ้านมาอยู่ที่ตลาดเจ็ดเสมียน
หนูเป็นลูกของพ่อ สมบูรณ์ สุรพลพินิจค่ะ วันนี้พุกว่างก็เลยลองเซิร์ธ ชื่อพ่อของหนูเล่นดู มีชื่อพ่อหนูด้วย เเต่ที่รู้สึกดีคือได้รู้เรื่องราวสมัยเด็กของพ่อหนู ซึ่งพ่อไม่ค่อยได้เล่าเรื่องราวตอนเด็ก ให้ฟังสักเท่าไหร่เพราะพ่อทำงานหนักมาก
สมบูรณ์ กับคุณครูตลับ อดีตคุณครูแห่งโรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน
ร้านขายของกินเล็กๆหลังสถานีรถไฟ ที่หนูพุกชอบไปกินก๋วยจั๊บ
รู้สึกดีจังเลยค่ะที่ยังมีคนพูดถึง เเล้วนึกถึงพ่อของหนูอยู่ ทั้งที่พ่อก็จากบ้านที่เจ็ดเสมียนมานานมาก ตัวหนูได้ไปเจ็ดเสมียนไม่ค่อยบ่อยนัก เเต่ที่จำได้คือหนูชอบไปกินก๋วยจั๊บในตลาดเล็กๆหลังสถานีรถไฟ ชอบมาก ชอบบรรยากาศที่นั่น ชอบไปยืนชั่งน้ำหนักตรงที่ตาชั่งอันใหญ่ที่สถานีรถไฟ ตื่นเต้นดี
ที่นั่งรอผู้โดยสารของสถานีรถไฟเจ็ดเสมียน ตาชั่งใหญ่ตั้งอยู่ตรงด้านขวามือของภาพ (มองไม่เห็น)
เวลาไปที่เจ็ดเสมียนพ่อก็จะพาหนูไปเล่นน้ำในเเม่น้ำ จำได้เลยหนูใส่กางเกงในตัวเดียวเล่นน้ำ เเต่พี่ๆเช่น เจ๊เเจง เจ๊ต่าย ยังใส่ผ้าถุงตีโป่งอยู่เลย
แม่น้ำแม่กลองที่ท่าตลาดเจ็ดเสมียน
ขอบคุณมากนะคะที่ทำให้หนูได้นึกถึงวันเก่าๆ วันที่เราสนุกกับชีวิตวัยเด็ก รู้สึกดีมากๆ ทำให้รู้สึกว่าเราก็เคยมีวันดีๆนะ ชีวิตเรามันไม่ได้ทุกข์อะไรมาก เเค่เราทำใจให้สบายนึกถึงเรื่องดีๆ มันก็ทำให้เรายิ้มเเละลืมเรื่องทุกข์ๆได้
ขอบคุณนะคะ...
หนูพุกลูกไอ้บูน (สมบูรณ์ สุรพลพินิจ)