บทกวีจากใจ ของชายหาปลา
ชายหาปลา ภาพโดย patipat บทกลอนโดย palida
ฝนปีนี้ หนักหนา ฟ้าชื่นฉ่ำ
ดังลำนำ ธรรมชาติ วาดเส้นสี
สายน้ำบ่า หามีสิ่ง ต้านนที
ชีวิตพี่ มิมีน้อง หมองหม่นใจ
ล่องนาวา ฝ่าฝน บนลำน้ำ
คิดถึงยาม เคียงคู่ ดูน้ำไหล
มัจฉาว่าย เเหวกชวา เห็นไวๆ
พี่เก็บได้ ดอกสีม่วง ทัดทรวงใน
สายลมพลิ้ว ปลิวละออง ต้องเนื้อเย็น
ดังจะเป็น พยานรัก ของสองเรา
หลายปีนี้ พี่ดายเดียว เปล่าเปลี่ยวจิต
น้องจะคิด ไหมหนา ว่าพี่เหงา
เจ็ดเสมียน เเม่กลอง ของสองเรา
เฝ้ารอเจ้า คืนถิ่นฐาน กลับบ้านเดิม
ลำนาวา ลอยล่อง ท่องไปเรื่อย
สายน้ำเอื่อย ไร้เงาปลา มัจฉาหาย
น้ำสีหม่น ปนเศร้า ไร้เงาใจ
พี่จะอยู่ อย่างไร ไม่มีนวล
ฝนปีนี้ หนักหนา กว่าปีก่อน
พี่ขอวอน พระพาย ได้พัดหวล
นำน้องกลับ เคียงคู่ อยู่กับนวล
ความรักอวล เจ็ดเสมียน บ้านของเรา...
ภาพโดย patipat บทกลอนโดย palida ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๔
สงวนลิขสิทธิ์ ตามกฏหมาย.