เพื่อนเอ๋ย ๓
นายโห้ กับเพื่อนคนหนึ่งคือ นายอู๊ด
กลิ่นของซากสัตว์ตายพลุ่งคลุ้งขึ้นมา เขามองที่พื้นของเรือมีซากของหนูตัวขนาดใหญ่ ตายแห้งแล้วเหลือแต่หัวกะโหลก และกระดูกกับขนหยาบๆของมัน
เพื่อนเอ๋ย ๒
นายโห้ (ขวาสุด) กับเพื่อนพ้องเด็กตลาดเจ็ดเสมียนเมื่อกว่า ๕๐ ปีมาแล้ว
ผู้เขียนมองตามสายตาของนายโห้ เข้าไปที่ใต้ถุนบ้านของป้าม่อมด้วยเหมือนกัน เห็นมีแต่ของระเกะระกะสุมๆกันอยู่ มีโอ่งน้ำเป็นโอ่งมังกรหลายใบตั้งอยู่
เกิดเจ็ดเสมียน
เพื่อนเอ๋ย ๑
คุณคะนอง ตุ้มประวัติ (นายเหม่ง) นั่งอยู่บนทางรถไฟพร้อมด้วยพี่น้อง ในวันที่น้ำขึ้นท่วมตลาดเจ็ดเสมียนในปีหนึ่ง
เมื่อผู้เขียนได้รับข่าวทางโทรศัพท์ จากคนรุ่นน้องที่เจ็ดเสมียนคนหนึ่ง บอกว่า “เฮียโห้ ตายเสียแล้ว ” ผู้เขียนใจหายวาบ เพราะว่าเมื่อไม่นานมานี้ ผู้เขียนก็ยังได้คุยกับเจ๊ตื๋ว หรือ คุณอำนวย แววทอง ผู้จัดการร้าน แม่กิมฮวยเชลชวนชิม พี่สาวของนายโห้
ปีใหม่ที่เจ็ดเสมียนในอดีต
เด็กตลาดเจ็ดเสมียนล้วนๆ เป็นเด็กตลาดรุ่นเล็กกว่าผู้เขียนไปหลายรุ่น ตัวเล็กๆที่นั่งอยู่นั้นปัจจุบันอายุเกือบ ๕๐ ปีกันเข้าไปแล้ว และแยกย้ายกันไปจากเจ็ดเสมียนเกือบหมด
คนเริ่มทยอยกันมาดูหนังในคืนนี้แน่นขึ้น มากขึ้นตามลำดับ รถฉายหนังก็ฉายหนังตัวอย่างมั่ง หนังสารคดีสั้นๆมั่งขัดตาทัพไปก่อน