ภาพนี้ได้มาจากงานคนเจ็ดเสมียนพบกัน เมื่อวันที่ ๕ เมษายน ๒๕๕๒ คนเจ็ดเสมียนที่ได้มาในงานนี้ได้พบปะกับเพื่อนฝูงที่จากกันไป บางคนไม่ได้พบกันมานานแล้วเมื่อมาพบกันก็นั่งคุยกันถึงความหลังครั้งเมื่อยังอยู่ที่เจ็ดเสมียนนี้ สนุกเฮฮากันเป็นกลุ่มๆ

อย่าว่าแต่คนที่ได้จากกันไปนานๆแล้วมานั่งคุยกันเลยครับ คนที่อยู่เจ็ดเสมียนเวลานี้ก็มานั่งคุย นั่งปรึกษาหารือกัน แต่จะคุยกันเรื่องอะไรนั้นพวกเราเป็นเด็กเป็นเล็กอย่าไปรู้เรื่องของเขาเลยดีกว่า

 อย่างเช่นในรูปนี้ก็นั่งคุยกันอย่างสนิทสนม คนทางซ้ายมือนั้นไม่มีใครในเจ็ดเสมียนจะไม่รู้จัก แต่ถ้าหากลืมๆไปนึกไม่ออกบอกให้ก็ได้ครับ คนนี้คือ “ซือเจ๊ ตังกวย “ ผู้ก่อตั้งหัวใชโป๊  “แม่ตังกวย”  ไงล่ะครับ

ตามประวัติที่ผมเคยได้ยินมากับตัวผมเองนั้น ซือเจ๊แกเป็นนักต่อสู้ชีวิตอย่างฉกาจฉกรรจ์มาตั้งแต่เด็กๆแน่ะครับ เรียกว่าสู้ยิบตาเพราะความยากจนนะครับ แต่ผลลัพธ์ที่ได้ ในเวลานี้ เจ๊แกมีความเป็นอยู่ มีความสุขอยู่กับลูกๆหลานๆเป็นความภูมิใจในบั้นปลายของชีวิตครับ

ปัจจุบันนี้เจ๊กวยเป็นคนมีดีกรีสูงจัดคนหนึ่งแหละครับ เอาง่ายๆสักอย่างหนึ่งในหลายๆอย่างก็แล้วกัน  เจ๊กวยแกได้รับเลือกเป็นแม่ดีเด่นแห่งชาติ เมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๑   อย่างนี้อย่างเดียวก็เหลือกินแล้ว คะแนนเต็มร้อย แต่จริงๆแล้วยังได้รับรางวัลอื่นๆอีกจิปาถะ จารนัยไม่หมด

อีกคนหนึ่งที่อยู่ทางขวามือนั้น ใครๆในเจ็ดเสมียนก็รู้จักอีกนั่นแหละ อาเจ๊ใหญ่ ของพวกผมไงครับ ใครๆเรียกแกว่า เจ๊ติ๋ว  หรือคุณอำนวย แววทอง เจ้าของและผู้จัดการ  บริษัทหัวใช้โป๊ แม่กิมฮวย เชลชวนชิม

เจ๊ติ๋วคนนี้เป็นพี่สาวของเพื่อนผมเอง คือคุณสุรพงษ์ แววทอง  (โห้) เสี่ยใหญ่อู่ซ่อมรถยนต์และโรงกลึงที่ราชบุรี  เจ๊ติ๋วคนนี้ไม่เป็นคนพูดมากครับ แกพูดเสียงเบาๆ เป็นคนใจบุญสุนทานชอบช่วยเหลือผู้อื่นที่ตกทุกข์ได้ยาก อย่างเช่นเมื่อวันคนเจ็ดเสมียนพบกันนี้ก็มีการเรี่ยไรเงินได้เงินจำนวนหนึ่ง (หมื่นกว่าบาท) เพื่อช่วยเหลือคุณเซี้ยม (เด็กเจ็ดเสมียนรุ่นเดียวกับผม) ซึ่งได้ย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่อำเภอปราณบุรี และกำลังตกทุกข์ได้ยากอยู่

เมื่อวันไปมอบเงินนั้นอาเจ๊ของเรานี่แหละ ได้พาน้องๆไปมอบเงินให้คุณเซี้ยมถึงที่ทีเดียว แล้วยังแถมเพิ่มเงินส่วนตัวให้อีก หลายพันบาทด้วย โมทนาสาธุด้วยจริงๆ (หาอ่านเรื่องนี้ในเวบบอร์ดครับ)

เมื่อผมเข้ามาเที่ยวที่เจ็ดเสมียนเจ๊ติ๋ว   แกเอ่ยปากชวนให้ผมอยู่ค้างที่บ้าน  (ร้านแม่กิมฮวย) ผมก็บอกว่ายังขับรถกลับไปบ้านที่สามชุก สุพรรณบุรีไหวครับเจ๊ แต่ถ้าผมแก่ลงไปกว่านี้ขับรถไม่ค่อยไหวแล้ว ผมจะมาอาศัยบ้านเจ๊แน่นอนครับผม...... 

นายแก้ว บรรยาย/ถ่ายภาพ

แสดงความคิดเห็นได้ข้างล่างครับ