แป้งขาว 1 (กำเนิดแป้งขาว)
ผมชื่อแป้งขาว อายุ 2 ปี แม่บอกว่าเจ้าของบ้านเก็บแม่มาจากข้างถนนตั้งแต่เล็ก ที่ไหนแม่ไม่รู้ รู้แต่ว่าแม่นอนมาในรถนานมากกว่าจะมาถึง แม่อยู่บ้านนี้มา 3 ปีแล้ว
แม่บอกว่าแม่รักที่นี่ และสอนให้ผมรักด้วย ซึ่งผมก็รักที่นี่จริงๆ บ้านนี้มีคนอยู่ 5 คน คือนายปราบ และแม่ดา เป็นเจ้าของบ้าน มีลูก 2 คน คือพี่ปรางค์ และพี่ปรีดิ์ ผมชอบพี่ปรีดิ์มาก เพราะเป็นผู้ชายเหมือนผม เราเป็นวัยรุ่นเหมือนกัน ผมชอบนอนฟังพี่ปรีด์เล่นกีต้าร์ แล้วจินตนาการว่าผมเป็นพี่ปรีดิ์ ใครเดินผ่านไปมาจะมองมาที่ผม เท่ห์เหลือเกิน
แม่ของผมสวยสง่าเพราะมีเชื้อสายบางแก้ว เป็นหมาพันธุ์ดีใครๆเรียกแม่ว่า ตาล เพราะมีสีน้ำตาล ซึ่งก็เหมือนผมที่ชื่อแป้งขาว เพราะมีสีขาว
แม่ดาชอบเรียกผมว่าลูก ครั้งแรกที่ได้ยินผมดีใจซาบซึ้งจนน้ำตาไหล คิดตั้งแต่ตอนนั้นว่าบ้านนี้คือบ้านผม และไม่เคยคิดเลยว่าเป็นหมา คิดแต่ว่าผมเป็นลูกคนสุดท้องของแม่ดา มีพี่สาวคือพี่ปรางค์และพี่ชายคือพี่ปรีดิ์
อีกคนที่ผมลืมไม่ได้เด็ดขาดคือย่า ย่าเป็นคนแก่อายุ 82แล้ว แต่ยังแข็งแรงคอยหาข้าวปลา อาหารให้ผมและแม่กินทุกวัน ฝีมือย่าอร่อยใช่ย่อย โดยเฉพาะโครงไก่ทอดผสมเลือดหมูพะโล้ ผมชอบที่สุดกินไม่เหลือ
บ้านผมอยู่ริมคลองชลประทาน ผมรักบ้านของผมที่สุด
ทุกวันหลังจากทุกคนออกจากบ้านหมดแล้ว ผมกับแม่มีหน้าที่สำคัญคือ ดูแลย่า อยู่เป็นเพื่อนย่า ย่าเดินไปไหนผมต้องตามไปด้วย แม้จะเดินอยู่ในรั้วบ้านก็ตาม ย่าใจดีมาก ย่าชอบเปิดวิทยุฟังพระเทศน์ และคุยกับผม นี่คือเหตุผลว่าทำไมผมจึงรู้อะไรๆ มากกว่าหมาทุกตัวในย่านนี้
เวลาย่าคุยมือของย่าจะลูบไปตามตัวผม เพื่อหาหมัดหรือเห็บ และสำรวจว่าผมมีบาดแผลจากการต่อสู้ ( ซึ่งเป็นธรรมดาของผู้ชายวัยรุ่น ) ถ้าพบว่าผมมีแผล ย่าจะทำยาสีเหลืองๆ ซึ่งย่าบอกว่ามันคือกำมะถันผสมปูนขาวและอะไรอีก 2-3 อย่างทาให้ผม ซึ่งผมไม่ชอบเลยต้องแอบเลียออกเสมอ
หน้าบ้านผมอยู่ติดริมคลอง ย่าบอกเขาเรียกว่าคลองชล ผมไม่รู้หรอกว่าหมายความว่าอย่างไร รู้แต่ว่ามันยาวมาก ผมเคยเดินเลาะริมคลองไป เพราะอยากรู้ว่าคลองนี้จะไปสิ้นสุดที่ใด ไปไกลจนมองไม่เห็นบ้าน รู้สึกใจหวิวๆ เพราะไม่เคยห่างบ้าน ไปวิ่งเล่นไกลแค่ไหน บ้านก็ยังอยู่ในสายตาเสมอ
คลองชลประทานที่ผ่านหน้าบ้านผม
มองตามสายน้ำในคลองไกลสุดสายตา จนเห็นเส้นขอบฟ้า แม่วิ่งตามหา จนเจอผมเลยโดนดุ ยกใหญ่ แม่บอกว่าถ้าเดินสุดคลอง จนถึงเส้นขอบฟ้า เราจะไม่ได้กลับมาพบคนที่เรารักอีกเลย
ได้ยินอย่างนั้นผมเข่าอ่อน และไม่เคยคิดจะไปหาคำตอบอีกเลย ก็ผมกลัวที่สุดคือจะไม่ได้พบทุกคนที่บ้านอีก
ละแวกบ้านผมมีหมามากมาย นิสัยดีก็มีไม่ดีก็มี แบ่งพรรคแบ่งพวก เป็นอันธพาลก็มาก แม่บอกให้เลือกคบเอา หมาทางด้านเหนือส่วนมากนิสัยดี เจอกันทักทาย ถามทุกข์สุข
และบางทีก็ขอแรงกันไปช่วยจัดการหมา ที่เป็นอันธพาลสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน ซึ่งผมก็ไปเพราะเราอยู่ชุมชนเดียวกัน ก็ต้องเสียสละให้ส่วนรวมบ้าง จะเอาแต่งานในบ้านอย่างเดียวคงไม่พอ
ผมกับแม่มักจะถูกหมาที่ชอบเม้าท์ ค่อนแคะด้วยความริษยาว่าบ้านรวย ก็ย่ามีอาหารดีๆให้กินไม่เคยขาด ยามเจ็บป่วยก็ไปโรงพยาบาล ถึงขั้นนอนให้หมอผ่าตัดที่โรงพยาบาลก็เคย สร้างความฮือฮาในหมู่หมาเลยทีเดียว
พูดถึงหมานิสัยไม่ดีทำให้ผมนึกถึง ไอ้โต๋เต๋ หมาปลายคลอง ผมว่านิสัยอะไรที่แย่ๆ รวมอยู่ในตัวไอ้โต๋เต๋หมดเลย มันชอบซ่องสุมพรรคพวกก่อการร้ายอยู่เรื่อย วิธีการของมันชอบให้ร้าย สาดโคลนใส่หมาที่มันไม่ชอบ ( เช่นผม )
แล้วไปยุ หรือ เป่าหู หมาอื่นๆให้คล้อยตาม หมาที่หูเบาก็มีอยู่มากชอบให้คนอื่นปั่นหัว ไม่มีความคิดของตัวเอง หัวข้อเด็ดของมันก็คือ มันชอบพูดว่าผมหยิ่ง ใจตุ๊ด อยู่แต่ในบ้าน มันชอบมาแอบดูตรงรั้วบ้านผมเสมอว่าผมกับแม่ทำอะไร ถ้าเห็นย่าเอาใจใส่ผมละก็เส้นอิจฉาพุ่งปรี๊ดทีเดียว
ไอ้โต๋เต๋กับพวก ชอบวิ่งไล่ตามรถมอเตอร์ไซด์ที่คนขับผ่านมา บางครั้งเขาเสียหลักล้มเลยก็มี มันจะชอบใจและวางก้ามว่าเก่ง นอกจากนี้มันยังชอบมาฉี่รดหน้าบ้านผม เรื่องนี้หมาถือนักผมยอมไม่ได้เด็ดขาด
ออกจากบ้านเมื่อไรต้องไปคุยกับมันให้รู้เรื่อง แต่ต้องหาจังหวะที่มันอยู่คนเดียว มันจะไม่กล้าหือกับผม ถ้าเปรียบผมเป็นพระเอกของเรื่องนี้ ไอ้โต๋เต๋ คือผู้ร้ายชัดๆ คุณจะว่าผมยกยอตัวเองเกินไปไหม แต่ขอบอก บทนี้ผมไม่ได้เป็นคนเขียน ไอ้โต๋เต๋มันเขียนบทของมันเอง..
โปรดรออ่านในตอนต่อไปเร็วๆนี้ ที่นี่ที่เดียว
www.chetsamian.org ขอสงวนลิขสิทธิ์ข้อมูลและรูปภาพบนเว็บไซต์ทั้งหมด โดยไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ ทำซ้ำ แก้ไข หรือ ดัดแปลง ไม่ว่าจะเป็นบางส่วนหรือทั้งหมด หากท่านใดต้องการข้อมูลบนเว็บไซต์ www.chetsamian.org กรุณาติดต่อ นายแก้ว โดยส่ง email ไปที่ This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. เพื่อขออนุญาติเสียก่อน เนื่องจากข้อมูลและรูปภาพบางเรื่องและบางชิ้น เป็นของท่านผู้เขียนและท่านสมาชิกที่ได้เขียนเรื่องต่างๆ และให้ขอยืมภาพต่างๆมาลงไว้ ซึ่งทางผู้จัดทำเว็บไซต์จำเป็นจะต้องขออนุญาตจากทางเจ้าของผลงานก่อนทุกครั้ง จึงเรียนมาเพื่อทราบ