สปาเก็ตตี้หมึกดำ

าเก๊ตตี้หมึกดำ

   เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อครั้งผู้เขียนทำงานรับราชการที่หน่วยงานของรัฐแห่งหนึ่งในจังหวัดนครปฐม ทุกเช้าผู้เขียนจะเดินทางจากบ้านที่ราชบุรีโดยรถโดยสารประจำทาง(บขส.)ไปลงที่ตลาดโอเดียนนครปฐมเดินผ่านตลาดไปเรื่อยๆ ใช้เวลาประมาณสิบนาทีก็ถึงที่ทำงาน

    ตลาดโอเดียนนี้มีของขายมากมายโดยเฉพาะตอนเช้า มีทั้งพืชผักผลไม้ ก๋วยเตี๋ยว โจ๊ก ข้าวแกง สารพัดที่เป็นอาหารเช้า ทุกเช้าจะมีพระและเณรมาบิณฑบาตรที่ตลาดนี้เป็นจำนวนมากและก็มีผู้มาใส่บาตรกันมากเช่นกัน ชาวนครปฐมชอบทำบุญสมกับเป็นเมืองพระจริงๆ (พระปฐม)

   พอเดินเข้าไปในตลาดจะเห็นแม่ค้าตั้งโต๊ะขายของใส่บาตรหลายเจ้าโดยจัดเป็นชุดๆทั้งอาหารคาวหวานและมีน้ำขวดเล็กให้ด้วย ราคาชุดละ ๒๐ – ๒๕ บาทซึ่งขายดีมาก ยิ่งถ้าเป็นวันพระจะมีคนมาใส่บาตรแน่นตลาด ผู้เขียนได้ใส่บาตรที่ตลาดนี้เป็นประจำ แล้วจึงจะหาซื้ออาหารเช้า ผลไม้ไปรับประทานที่สำนักงาน เป็นเช่นนี้ทุกวัน

  สำหรับอาหารกลางวันจะออกไปหาของกินนอกสำนักงาน กลุ่มของผู้เขียนที่ไปกินข้าวเที่ยงกันทุกวันมี คุณชวนชม (ปัจจุบันไปรับตำแหน่งผู้อำนวยการภาค ทางจังหวัดภาคเหนือ) คุณจิ๋มและผู้เขียน บางวันอาจจะมีผู้อื่นร่วมทางไปด้วย แต่ปกติจะไปกันสามคนนี้



              จากซ้าย คุณชวนชม, ผู้เขียน, คุณศุลีมาศ ,และคุณจิ๋ม

  เนื่องจากคุณชวนชมเธอเป็นคนนครปฐม บ้านของเธออยู่หลังตลาดใหญ่ใจกลางเมืองนครปฐม ดังนั้นเธอจะรู้แหล่งแห่งที่ว่ามีร้านอาหารอะไรตรงไหนที่อาหารอร่อย น่าจะไปกินข้าวกัน เธอก็จะขับรถพาเราไปร้านนั้นๆ เราเปลี่ยนร้านกินไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่งคุณชวนชมบอกว่า วันนี้เราไปกินอาหารฝรั่งกันดีกว่า ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆแต่บรรยากาศดี อาหารก็อร่อย ตกลงไปกันเลย.. !

  คุณชวนชมพาเราไปร้านอาหารร้านหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสำนักงาน เป็นร้านเล็กๆแต่ดูสะอาด เมื่อเปิดประตูร้านเข้าไปก็พบกับบรรยากาศที่เย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศ เขาจัดร้านได้น่ารักมาก โต๊ะกินข้าวเป็นโต๊ะตัวเล็กที่นั่งได้ไม่เกินสามคน ปูด้วยผ้าลายสก๊อดสีหวาน มีแจกันดอกไม้เล็กๆและเครื่องปรุงเกลือพริกไทยซ๊อสอยู่กลางโต๊ะ

   ผู้เขียนและผู้ที่ทำงานด้วยกันที่สำนักงานที่ ๓ จังหวัดนครปฐม

   ขณะที่เรากำลังเดินไปยังโต๊ะที่หมายตาไว้ สายตาของผู้เขียนก็เหลือบไปเห็นข้อความที่ร้านเขียนไว้ข้างฝาว่า “รายการอาหารพิเศษ สปาเก็ตตี้หมึกดำ” ผู้เขียนรีบสะกิดคุณชวนชมว่าให้สั่งสปาเก็ตตี้หมึกดำด้วยนะ หมึกดำก็น่าจะคู่กับหมึกแดง (นักจัดรายการอาหารชื่อดัง) ต้องอร่อยอย่างแน่นอน

   ตกลงเราสั่งสปาเก็ตตี้หมึกดำ ข้าวผัดอเมริกันและสเต๊กปลา รวมสามอย่าง ขณะที่กำลังรออาหาร คุณชวนชมบอกว่า “พี่ สปาเก็ตตี้หมึกดำเป็นสูตรของร้านเขาเอง อร่อยมาก หนูพาแม่มากินหลายหนแล้ว ผอ. (ผู้อำนวยการสำนักงานที่พวกเราทำงานกัน) ก็มากินอาหารร้านนี้บ่อย”

  ในที่สุดอาหารก็ทยอยมาคือสเต๊กปลา ข้าวผัดอเมริกันแล้วก็สปาเก็ตตี้หมึกดำ อาหารเมนูพิเศษจานนี้มองเห็นเป็นสีดำมาก่อน เส้นสปาเก็ตตี้เขาตัดให้มีความยาวพอสมควร กองสุมกันอยู่ในจานแบนและมีสีค่อนข้างดำ ไม่มีผักหรืออะไรเลย เส้นล้วนๆ คุณชวนชมบอกว่าเขาเอาหมึกของปลาหมึกมาย้อม เส้นสปาเก็ตตี้จึงเป็นสีนี้ ผู้เขียนได้แต่คิดในใจว่าเหมือน เหมือนจริงๆ..

   “อ้าวพี่ สปาเก็ตตี้มาแล้วไงพี่ไม่เห็นกินเลย ลองหน่อยสิอร่อยนะ” คุณชวนชมพูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอก พี่กินสเต๊กปลาดีกว่าย่อยง่ายดี "

   คุณชวนชมกับคุณจิ๋มพากัน ใช้ช้อนซ่อมจิ้มสปาเก็ตตี้เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ผู้เขียนพยายามจะไม่มองอาหารพิเศษจานนี้ เริ่มรู้สึกมวนในท้องขึ้นมา ทั้งขนาดและความยาวของเส้น สีสันก็ใกล้เคียง ? 

  เหมือนจริงๆด้วย เหมือนอะไรน่ะหรือ ! ก็เหมือนเหยื่อตกปลาชนิดหนึ่งที่ตอนเด็กๆผู้เขียนเคยไปขุดดินหากับเพื่อนน่ะสิ เหมือน เหมือนจริงๆ ให้ตกน้ำป๋อมแป๋ม ซีเอ้า...!

  เขียนโดย อ.ปลาทอง ๕ มิถุนายน ๒๕๕๓

บทความล่าสุด

จำนวนผู้เยี่ยมชม

วันนี้16
เมื่อวานนี้746
สัปดาห์นี้2377
เดือนนี้8635
ทั้งหมด1327969

ผู้เยี่ยมชมในขณะนี้

1
Online