fShare

Tweet

แม่ของผู้เขียนในตอนนั้นมีลูกถึง ๓ คนจึงต้องมีคนคอยช่วยดูแล 

      เมื่อตอนที่ฉันยังเล็กฉันมีพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลฉัน และดูแลพี่ๆของฉันด้วย เนื่องจากแม่มีลูกหลายคน พี่เลี้ยงคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของแม่ชื่อ น้าบุญ

    น้าบุญนั้นบ้านเดิมของน้าบุญอยู่ที่บ้านบางตะบูน อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรีซึ่งเป็นบ้านเดิมของแม่ของฉัน เมื่อตอนที่น้าบุญเริ่มมาอยู่กับแม่ไหม่ๆนั้น น้าบุญเพิ่งจะอายุได้ ๑๕ ปีเท่านั้นเอง น้าบุญดูแลเลี้ยงพวกเรามานานหลายปี จนกระทั่งเมื่อมีอายุพอที่จะมีครอบครัวได้แล้ว น้าบุญจึงได้แต่งงานกับคนโคกกระต่าย ชื่อนายไซ ซึ่งได้ชอบพอกันมานาน

ภาพแม่ของผู้เขียน เมื่อไปเที่ยวที่ชายหาดเจ้าสำราญพร้อมๆกับคนที่เจ็ดเสมียนอีกหลายสิบคน

  เมื่อจัดงานแต่งงานกันที่บ้านเจ็ดเสมียนเรียบร้อยแล้ว น้าบุญจึงต้องไปอยู่กับสามี คือนายไซ ที่บ้านโคกกระต่าย ซึ่งอยู่ถึงเขาใกล้ๆกับอำเภอบ้านโป่ง ในสมัยนั้นการเดินทางไปโคกกระต่ายเป็นไปด้วยความยากลำบากเพราะยังไม่มีรถเข้าถึง ต้องเดินด้วยเท้าไปหลายสิบกิโลทีเดียว

  ก่อนที่น้าบุญจะไปอยู่กับสามีนั้น ก่อนไปแม่ได้กำชับน้าบุญว่า ถ้ามีเรื่องเดือดร้อนอะไรให้ส่งข่าวมาบอกด้วยจะได้ช่วยเหลือกัน น้าบุญก็รับปากรับคำ ดูแม่เป็นห่วงน้าบุญเป็นอย่างมาก

เด็กชายสองคนนั้นเป็นพี่ชายของผู้เขียน น้าบุญก็เป็นผู้ดูแลตลอดมา 

    หลังจากนั้นไม่นานแม่ก็ได้ข่าวว่าน้าบุญกำลังมีลูก ตอนนี้ท้องแก่แล้ว แม่ได้แต่เป็นห่วงเพราะบ้านน้าบุญอยู่ไกลมาก ห่างไกลหมอและโรงพยาบาล

   คืนหนึ่งขณะที่แม่กำลังเคลิ้มหลับเหมือนกับฝันไปว่า แม่ได้ยินเสียงเรียกอยู่หน้าบ้าน “พี่ พี่” แม่จึงเปิดประตูไปดูก็เห็นว่าเป็นน้าบุญ ซึ่งมีสีหน้าซีดขาวยืนอยู่หน้าบ้าน  “เข้ามาก่อนสิ ทำไมเอ็งมามืดค่ำอย่างนี้” แม่ร้องถามในฝัน

  “พี่ ช่วยฉันด้วย ! พาฉันไปหาหมอที ฉันเจ็บปวดเหลือเกิน” น้าบุญตอบ แล้วแม่ก็สะดุ้งตื่น

  วันรุ่งขึ้นแม่รีบให้คนไปบ้านน้าบุญแต่เช้ามืด เพื่อไปดูว่าน้าบุญเป็นอะไรไปหรือเปล่า เพราะแม่รู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องบางอย่างกับน้าบุญ

แล้วสิ่งที่แม่สังหรณ์ใจก็เป็นความจริง เพราะน้าบุญได้เสียชีวิตไปแล้วเมื่อกลางดึกเมื่อคืนที่แม่ฝันนั่นเอง เนื่องจากตกเลือดจากการคลอดลูก แม่ถึงกับร้องไห้ด้วยความเสียใจและสงสารน้าบุญเป็นที่สุด

 “อีบุญเอ๊ย เอ็งไปสู่ที่ชอบที่ชอบเถอะนะ เอ็งคงคิดถึงพี่ถึงได้มาหา มาบอกพี่” แม่พูดพลางร่ำไห้ด้วยเสียงอันดัง
“แล้วพี่จะทำบุญไปให้เอ็งไม่ให้ขาดเลย อีบุญเอ๊ย !
 
 
เขียนโดย   อุ่นเรือน
21 มิถุนายน 2553 

ขออภัย ไม่สามารถจะหาภาพของน้าบุญมาได้