เงินและผู้หญิง
ครูลิว ครูใหญ่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนในอดีต
หนึ่งเงินสองผู้หญิงจงหยิบทิ้งไกลจากใจ
ใครขืนเก็บเอาไว้จะพาใจให้เศร้าหมอง
ผิดใจกันเรื่องอื่นยังพอยืนสองตามอง
ผิดใจข้อหนึ่งสองไม่อยากจ้องมองตากัน
ทั้งเงินและผู้หญิงนี้เป็นสิ่งอัศจรรย์
ใครเข้ามาพัวพันตัวของมันอันตราย
ผมจะยกตัวอย่างเอามาอ้างอธิบาย
รักหญิงจนตัวตายมันช่างขายหน้าจริงๆ
ละเมอเฝ้าเพ้อพกมือทุบอกว่าหญิงทิ้ง
ชายรักสมัครจริงแต่แม่หญิงไม่ใยดี
เพราะรักสมัครเจ้าแม่จะเอาใดบอกพี่
เสาะหาบรรดามีเพื่อยาหยีพี่คนเดียว
เอาใจจนอย่างนี้แม่คนดีไม่แลเหลียว
เสียใจจริงๆเจียวหน้าบูดเบี้ยวขอลาตาย
อยู่ไปทำไมเล่าตัวของเราไม่สมหมาย
อยู่ไปก็ได้อายโลกนี้ร้ายไม่เมตตา
หยิบปืนขึ้นมาบิดเอาปลายชิดขมับขวา
โป้งเดียวมรณาอนิจจาไม่น่าเลย
บางคนคิดสบายกินยาหมายให้หลับเฉย
กินแล้วหลับสะเบยแต่หลับเลยจนลงโลง
บางคนคิดวิตถารออกจากบ้านตะวันโด่ง
รถไฟพอเลี้ยวโค้งก็โดดลงให้ทับตาย
ยังมีอีกมากมากผมไม่อยากจะขยาย
ล้วนแต่เรื่องอยากตายเพราะหญิงหน่ายไม่รักตน
เรื่องเงินยิ่งร้ายมากทำให้อยากเป็นพวกปล้น
เกิดมาเป็นคนจนจึงต้องปล้นคนมีกิน
หากินสุจริตกลับต้องติดเป็นหนี้สิน
ทำงานไม่พอกินจึงต้องดิ้นไปเป็นโจร
คนดีก็กลับร้ายเพราะคบไอ้เสือเอาวา
คุมพวกออกปล้นฆ่าให้ได้มาซึ่งเงินทอง
บางคนเป็นนักแซ๊งค์ เที่ยวยื้อแย่งย่องเบาของ
หากินผิดทำนองจึงจำต้องเข้าตะราง
บางคนคิดเซ็งลี้อยากมั่งมีกับเขาบ้าง
ค้าม้าแถมค้าช้างต้องไปค้างกลางพงไพร
ก๋วยเตี๋ยวเกี๊ยวบะหมี่แกงกะหรี่และแกงไก่
ดึกดื่นตื่นหาบไปเพื่อจะขายได้เงินมา
แขกฆ่าวัวเจ๊กฆ่าหมูไทยฆ่างูแคะฆ่าหมา
บาปกรรมไม่นำพาเพราะเงินตราพาให้ทำ
เรื่องเงินนี่แหละหนอมันเป็นข้อคิดแล้วขำ
ทุกผู้อยู่ด้วยกรรมล้วนแต่นำให้เป็นไป
หนึ่งเงินสองผู้หญิงจงหยิบทิ้งไกลจากใจ
ใครปัดตัดออกได้จะพาใจให้สุขเอย ฯ
บทกลอนเขียนโดย ครูลิว