ไปเที่ยวระยอง
หาดแสงจันทร์ยามเย็น
เมื่อวันที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๕๓ ผู้เขียนได้เดินทางไปจังหวัดระยองกับครอบครัวของคุณนราธิป ดีใจนะพอรู้ว่าจะได้ไปเที่ยวระยองแม้ว่าจะได้ไปมาแล้วหลายครั้ง
ไปคราวนี้จะค้าง ๑ คืน คือไปวันเสาร์กลับวันอาทิตย์ พวกเราออกจากกรุงเทพฯเวลาประมาณ ๙.๓๐ น. ดูระยะทางจากป้ายบอกระยะทางประมาณ ๑๔๐ กว่ากิโลเมตรจึงจะถึงระยอง
เมื่อไปถึงระยองคุณนราธิปต้องไปหาดูว่า ที่ทำการเทศบาลเมืองมาบตาพุดอยู่ตรงไหนเสียก่อน ซึ่งในวันพรุ่งนี้จะต้องไปปฏิบัติงานที่นั่น วนเวียนอยู่หลายรอบกว่าจะเจอก็ใช้เวลาพอสมควร ก็ยังไม่เคยมานี่นะก็ต้องวนเวียนหากันเป็นธรรมดา
ที่ทำการเทศบาลเมืองมาบตาพุด จังหวัดระยอง
พรุ่งนี้ ๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๓ จะมีการเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาลเมืองมาบตาพุด และใช้ที่นี่เป็นที่นับคะแนน ที่ทำการเทศบาลเมืองมาบตาพุดไม่ใหญ่โตอะไร อาคารค่อนข้างจะเก่าคงปลูกสร้างมานานแล้ว เขาจะมีการเลือกตั้ง สท. กันที่นี่
พอรู้ที่ๆคุณนราธิปจะมาทำงานก็พอดีเที่ยง ต้องหาอาหารกินกันเสียก่อน พอดีเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวเลยเทศบาลออกมาหน่อย เขาทำร้านดีน่าเข้าไปกิน มีคนกินเยอะแยะเต็มร้านคงจะเป็นเวลาเที่ยงพอดี พวกเราก็เข้าไปกินกันแต่ไม่ค่อยอร่อยเลย สู้บ้านเราที่ราชบุรีไม่ได้
ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วไปหาที่พักก่อน ที่พักนี้ทาง กกต.(กรรมการการเลือกตั้ง) จังหวัดระยองเขาจองเอาไว้ให้ล่วงหน้าแล้ว ไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก ชื่อ หาดแสงจันทร์รีสอร์ท ที่นี่เขามีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆครบ ห้องพักของเขากว้างพอสมควรพักกันได้หลายคน เราช่วยกันขนของที่เตรียมมาจากกรุงเทพฯเอาไว้ในห้องพักแล้วเรียบร้อยแล้ว คุณนราธิปจึงพาผู้เขียนไปเที่ยวหาดแม่รำพึง
หาดแม่รำพึงในปัจจุบัน ที่เมื่อ ๒๖ ปีมาแล้วก็เคยมาที่นี่
เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๗ ผู้เขียนเคยมาที่หาดแม่รำพึงนี้ครั้งหนึ่งแล้ว เนื่องจากไปอบรมภาคฤดูร้อนวิชาพละศึกษา ที่วิทยาลัยครูนครปฐม หลังจากจบหลักสูตรแล้วก็มีการสอบ อาจารย์พามาจากจังหวัดนครปฐม มาสอบวิ่งกันถึงที่จังหวัดระยองนี้ โดยปล่อยลงก่อนถึงหาดแม่รำพึง ๑๐ กิโลเมตร แล้วให้วิ่งแข่งกันไปจนถึงหาดแม่รำพึง
เมื่อเดือน พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๒๗ ก่อนจะจบหลักสูตรที่วิทยาลัยครู นครปฐม ในการอบรมภาคฤดูร้อนวิชาพละศึกษา ผู้เขียนและเพื่อนร่วมรุ่นถูกอาจารย์พาไปสอบวิ่ง ที่หาดแม่รำพึงเป็นระยะทาง ๑๐ กิโลเมตร
ผู้เขียนกับเพื่อนครูด้วยกันที่หาดแม่รำพึง
เมื่อ ๒๖ ปีที่แล้ว หาดแม่รำพึงเป็นหาดธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลย ผู้คนที่จะไปเที่ยวก็ไม่มี แต่ ณ วันนี้สองฝั่งถนนมีตึกแถวอาคารพานิชย์ขายของ มีโรงแรม มีร้านค้าต่างๆเปลี่ยนแปลงไปมากทีเดียว ตากลมชมวิวกันพอสมควรแล้ว ก็กลับจากหาดแม่รำพึงเข้าที่พัก
ร้านค้าริมหาดแม่รำพึงในปัจจุบัน
ตอนเย็นลงไปเดินเล่นชายหาดแสงจันทร์ ไม่ค่อยมีคนมาเที่ยว ไม่มีคนเล่นน้ำทะเล หาดทรายก็เว้าๆแหว่งๆ ไม่สวยเหมือนหาดทางชะอำ หัวหิน หรือบางแสน พัทยา มีแต่คนมาซื้อของกิน นั่งกินริมหาดนิดหน่อยเท่านั้น
ครูปราณี กับหลาน บีบี ที่ชายหาดแสงจันทร์
ตอนเช้ากินอาหารเช้าที่โรงแรม (รีสอร์ต) แล้วไปส่งคุณนราธิปปฏิบัติงานที่เทศบาลมาบตาพุด ผู้เขียนกับคุณสุธิดาและน้อง บีบี.กลับโรงแรม(รีสอร์ต)พักผ่อน ตอนบ่ายไปกินส้มตำที่ร้านสากทอง ส้มตำเขาอร่อยมากเลย เขาได้แชมป์สากทองเชียวนะ ราคาก็ไม่แพงพอๆกับที่ราชบุรี
น้อง BB ในร้านส้มตำแชมป์สากทอง
ออกจากร้านส้มตำแชมป์สากทองแล้ว ตั้งใจจะไปเที่ยวหาดแม่รำพึงอีกครั้งหนึ่งเพราะอยู่ว่างๆ ขณะที่กำลังขับรถมุ่งตรงไปหาดแม่รำพึงนั้น คุณนราธิปก็โทรมาบอกว่าภารกิจเสร็จแล้ว ให้ไปรับที่ๆทำการเทศบาลมาบตาพุดได้เลย เราจึงต้องเลี้ยวกลับไปรับคุณนราธิปที่เทศบาล เลยไม่ได้ไปที่หาดแม่รำพึงอีกครั้งดังที่ได้ตั้งใจไว้
รับคุณนราธิปออกจากที่ทำการเทศบาลมาบตาพุดแล้ว กลับไปเก็บของที่อยู่ที่รีสอร์ตเสร็จเรียบร้อย จึงออกจากระยองบ่ายสามโมงกว่า ถึงกรุงเทพค่ำพอดี.
ครูปราณี ผู้เขียน ๒๘ มกราคม ๒๕๕๔