fShare

Tweet

   บ้านของกำนันโกวิทในสมัยแรกๆลักษณะเป็นบ้านสองชั้น (ด้านซ้ายของภาพ) ถัดจากบ้านกำนันมานั้นเป็นตลาดเจ็ดเสมียนแถวเก่า ปัจจุบันนี้บ้านหลังนี้ก็ยังอยู่แต่ได้ทรุดโทรมลงไปมากและได้เปลี่ยนเจ้าของมานานแล้ว

  บ้านของกำนันโกวิท วงศ์ยะรา แต่เดิมนั้นก็อยู่ที่ห้องแรกของห้องแถวเก่านี้ กำนันโกวิทผู้นี้ในตอนนั้น เปรียบเสมือนพ่อบ้านที่คอยดูแลลูกๆ ภายในบ้านให้อยู่ดีมีสุขปราศจากอันตรายจากโจรผู้ร้ายต่างๆ

  แต่เมื่อตอนเรียนจบชั้นประถมปีที่ ๔ เมื่อปี พศ. ๒๔๙๖  จากโรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน (สัจจานุกูล) ด้วยกันนั้น เพื่อนผมคนนี้ได้ไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ไปพักอยู่กับพี่ชายของเขาคือ พันเอกสมพงษ์ วงศ์ยะรา ในวังสวนกุหลาบที่เทเวศร์

   ในช่วงนั้นเป็นเวลานานหลายสิบปี ผมไม่ได้ทราบข่าวของคุณรัมภาเลย ต่อมาเมื่อไม่นานมานี้ ผมได้ทราบข่าวว่าปัจจุบันนี้ ได้กลับมาอยู่ที่บ้านคือบ้านของกำนันโกวิท วงศ์ยะราในปัจจุบันนี้ หลังจากที่คุณรัมภาเกษียณอายุราชการจากกรมเจ้าท่าแล้ว

   บ้านของกำนันโกวิทที่ในตลาดนั้นต่อมา ได้ขายให้กับคนที่อยู่บ้านฝั่งตรงข้ามกับโรงสีเจ็ดเสมียนชื่อนายตึ๊งไป เมื่อกำนันได้ขายบ้านห้องแถวที่ในตลาดเจ็ดเสมียนไปแล้ว ได้ย้ายไปอยู่นอกตลาดเจ็ดเสมียน บ้านที่กำนันโกวิทได้สร้างขึ้นใหม่นั้น

   ถ้าเริ่มต้นจากตลาดเจ็ดเสมียนจะต้องเดินข้ามทางรถไฟไป ต้องผ่านร้านแม่กิมฮวย ซึ่งเป็นร้านจำหน่าย ใช้โป๊เชลล์ชวนชิมอันลือลั่นซึ่งอยู่ทางด้านขวามือ ส่วนทางด้านซ้ายมือเป็นห้องแถวลักษณะเป็นตลาดเล็กๆ ถัดจากตลาดนี้ไปอีกเล็กน้อยด้านซ้ายมือ นั่นแหละบ้านของกำนันโกวิท วงศ์ยะรา อันโด่งดัง

  คุณรัมภา วงศ์ยะรา (นั่งหน้า) เมื่อสมัยเป็นเด็กอยู่ที่เจ็ดเสมียน นั่งเล่นกันกับเพื่อนๆบนทางรถไฟใกล้ๆกับสถานีเจ็ดเสมียน 

    บุตรคนสุดท้องของกำนันโกวิท วงศ์ยะรา คุณกรรณิกา ณ บางช้าง  ปัจจุบัน เป็นผู้ใหญ่บ้านหญิงคนแรกของตำบลเจ็ดเสมียน หมู่ที่ 2

  โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน (สัจจานุกูล) ก็กำนันโกวิท วงศ์ยะรา นี้แหละที่เป็นครูใหญ่เป็นคนแรก เมื่อท่านลาออกมาเป็นกำนันแล้ว ทางราชการจึงได้แต่งตั้ง นายหิรัญ สุวรรณมัจฉา พ่อของผมเป็น ผู้รักษาการณ์ครูใหญ่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน(สัจจานุกูล) ไปพลางๆ ก่อน แล้วต่อมาจึงได้ตั้งพ่อของผม เป็นครูใหญ่สืบต่อมา  เมื่อวันที่ ๑ กันยายน  ๒๔๘๖ มีลูกศิษย์ลูกหามากมายที่ยังมีชีวิตอยู่ และยังอยู่ที่ตลาดเจ็ดเสมียนก็มี

  โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน (สัจจานุกูล) หลังนี้ สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๘ ปัจจุบันนี้ได้รื้อไปนานแล้ว และที่ตรงนี้ได้สร้างอาคารขึ้นมาใหม่อีกหลายครั้ง

 ชมกันให้ชัดอีกครั้งหนึ่ง โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนของเรา ในรุ่นแรกมีลักษณะเป็นอย่างนี้  

  อาจมีผู้อ่านสงสัยอยากถามว่า แล้วบ้านกำนันห้องเก่าที่อยู่ห้องแรกของตลาดเจ็ดเสมียนนั้น ขายให้ใคร หรือใครเป็นเจ้าของคนต่อไป ในเมื่อกำนันได้ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่แล้ว

  ผมจะบอกให้ครับ นายตึ๊ง นั่นเองครับ นายตึ๊ง พ่อของเพื่อนผมเอง ก่อนที่จะมาซื้อบ้านกำนันโกวิทที่ในตลาดนั้น บ้านแกอยู่คนละฝั่งกับตลาดเจ็ดเสมียน ตรงกันข้ามกับโรงสีไฟ เยื้องกับตลาดเจ็ดเสมียนไปหน่อย มีแม่น้ำแม่กลองกั้นอยู่ ถ้าแกจะมาหาซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่ตลาดเจ็ดเสมียน ก็จะต้องนั่งเรือจ้างข้ามฟากมา หรือไม่ก็พายเรือเล็กๆ ข้ามมา  แล้วมาจอดเรือไว้ที่ท่าโรงสี

        นายตึ๊ง ที่ผมเล่าให้ฟังนี้ มีลูกชาย ลูกสาวหลายคน แต่คนที่สนิทกับผมหรือกลุ่มของเรานั้นมีสองคนคือ ประสาน และ สมบูรณ์ ในตอนนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดและคิดไม่ถึงก็เกิดขึ้นกับครอบครัวของตาตึ๊ง คือ นายประสงค์ พี่ชายของนายประสานอีกที ถูกล๊อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ของรัฐบาล ในสมัยนั้น รางวัลที่ 1 เงินรางวัล 500,000 บาท เมื่อไปรับเงินจากกองสลากในกรุงเทพมาแล้ว ประจวบกับกำนันโกวิทได้ไปปลูกบ้านใหม่นอกตลาดเจ็ดเสมียน จึงอยากจะขายห้องแถวที่ตลาดเจ็ดเสมียนนี้เสีย เพราะว่าไม่มีใครอยู่แล้ว ตาตึ๊งแกรู้ข่าวและกำลังมีเงินพอดี ก็เลยซื้อห้องแถวห้องแรกหลังนั้น และเป็นผู้ครอบครองห้องแถวห้องแรกของตลาดเจ็ดเสมียน ซึ่งเดิมเป็นของกำนันโกวิท วงศ์ยะรา ต่อมาตาตึ้ง เตี่ยของเพื่อนผมได้เสียชีวิตไป ลูกชายคนโตของแก ชื่อ ประเสริฐ  สุรพลพินิจ (ผมเรียกว่าพี่เสริฐ) จึงได้ครอบครองดูแลบ้านหลังนี้ต่อมาจนทุกวันนี้

       
        ภาพข้างบนครอบครัวของนายตึ๊ง  ถ่ายที่บ้านหลังเก่า อยู่ตรงกันข้ามกับท่าน้ำของโรงสีเจ็ดเสมียน ก่อนที่จะมาซื้อบ้านกำนันโกวิท วงศ์ยะรา ที่ตลาดเจ็ดเสมียน ภาพนี้ พี่เสริฐ หยิบออกมาให้ดูด้วยตัวเอง หลังจากที่ผมมาเยี่ยมตลาดเจ็ดเสมียนอีกครั้ง เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2551  (ภาพนี้พี่เสริฐอนุญาตให้เป็นภาพประกอบในบทความนี้ได้) 

        ในภาพ ตาตึ๊ง นั่งอยู่ข้างหน้า ยืนจากซ้าย(ผู้ชาย) ประเสริฐ , ประสงค์ , ประสาน เด็กที่ยืนอยู่หน้าสุดนั้นคือ สมบูรณ์ สุรพลพินิจ เจ้าของร้านขายต้นไม้ อุปกรณ์การปลูกต้นไม้ ที่เมืองกาญจน์เพื่อนของผมเอง

   เราได้นั่งคุยกันกับพี่เสริฐ พร้อมด้วยคุณสาธร วงษ์วานิช เพื่อนของผม ที่ได้นัดกันให้มาเจอกันที่ตรงนี้ บ้านกำนันโกวิทเมื่อสมัยที่เราเป็นเด็กๆ นั้นพวกเราเคยเข้านอกออกในเสมอ และมันอยู่ในความทรงจำตลอดมา

    แต่เมื่อมาถึงวันนี้ วันที่ ๘ สิงหาคม ๒๕๕๑ ตัวบ้านมีการเปลี่ยนแปลงไปมาก ส่วนประกอบของบ้านดูทรุดโทรมลงไปเยอะ ก็เวลามันนานมาแล้วนี่นะ จะให้เหมือนเดิมได้อย่างไร เสียดายที่วันนั้นผมไม่กล้าขออนุญาตพี่เสริฐ เข้าไปดูข้างใน ก็เลยได้มาแค่นี้เอง หลังจากที่เราได้คุยกันกับพี่เสริฐในวันนั้นแล้วจึงได้ทราบว่า...

  นายประสงค์ผู้ที่ถูกรางวัลที่ 1 ในวันนั้น บัดนี้ได้เสียชีวิตลงไปนานแล้ว ด้วยโรคปัจจุบันทันด่วน นายประสานเพื่อนผมเองได้ย้ายถิ่นฐานที่เคยอยู่ที่เจ็ดเสมียน ไปทำไร่อยู่ที่อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ส่วนนายสมบูรณ์นั้นปัจจุบันนี้ค้าขายพันธ์ต้นไม้ผลไม้ดอก  ไม้ประดับอยู่ใกล้ๆ อนุสรณ์สถานป่าช้าฝรั่งจังหวัดกาญจนบุรี อนุสรณ์ในการทำศึกสงครามโลกครั้งที่สองกับพวก ญี่ปุ่น ที่สะพานข้ามแม่น้ำแคว

        เมื่อปีก่อนผมเคยเจอสมบูรณ์ ที่งานคนเจ็ดเสมียนพบกันที่ตลาดเจ็ดเสมียน สมบูรณ์ได้ชวนผมไปเที่ยวที่บ้านของเขา ที่เมืองกาญจนบุรี จนบัดนี้ผมก็ยังไม่มีโอกาสไปหาเขาเลย..

 เขียนโดยนายแก้ว