พิธีเปิดถนนเจ็ดเสมียน พ.ศ. ๒๔๙๒
ครูหิรัญ สุวรรณมัจฉา อดีตครูใหญ่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน ผู้บันทึก
ถนนสายเจ็ดเสมียน – หนองบางงู ระยะทาง ๒ ก.ม. เศษๆ ที่พวกเราได้สัญจรไปมาอย่างสะดวกสบายในทุกวันนี้นั้น มีใครทราบบ้างว่า เป็นฝีมือของท่านผู้ใด ที่เป็นผู้นำในการสร้างถนนสายนี้
ถนนเจ็ดเสมียน - หนองบางงู ปัจจุบันเป็นถนนลาดยางอย่างดี ภาพนี้ถ่ายก่อนจะถึงทางรถไฟ (ปฏิพัทธ์ ถ่ายภาพ)
เมื่อต้นปี พ.ศ. ๒๔๙๐ ท่านกำนันโกวิท วงศ์ยะรานั่นเอง ที่เป็นผู้นำและชักชวนชาวบ้านทั้งหลาย ถือจอบเสียมคนละอันออกมาช่วยกันขุด กรุยทางด้วยความยากลำบาก จากหนองบางงูมาจนถึงวัดเจ็ดเสมียน
และได้รับความร่วมมือร่วมใจ จากชาวบ้านแทบทุกหมู่บ้านที่อยู่ตามรายทางในตำบลเจ็ดเสมียนนี้ จนกระทั่งเป็นเวลาเกือบ ๒ ปี จึงได้รับความสำเร็จ
ในชั้นแรกก็ยังเป็นถนนดินสำหรับคนเดิน และถีบจักรยานได้บ้างเท่านั้นไม่ได้เป็นถนนที่ดีเท่าไรนัก เป็นถนนที่พอสัญจรไปมาได้ นี่เป็นการมองถึงการณ์ไกลของท่านกำนันโกวิท ผู้ซึ่งเป็นผู้นำของชาวบ้านตำบลเจ็ดเสมียนในอดีต
การสร้างถนนสายนี้ในสมัยก่อนนั้น ไม่ได้มีเครื่องจักรอันทันสมัยมาช่วยสร้างเลย จึงใช้เวลาในการทำยาวนานมาก แต่ก็สำเร็จไปได้ด้วยดี แล้วเมื่อถึงวันที่ ๑๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๒ ท่านกำนันก็จัดให้มีการฉลองถนนสายนี้ที่หน้าโรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน ซึ่งนายหิรัญ ได้บันทึกเหตุการณ์นั้นไว้ดังนี้
ประวัติของกำนันโกวิท วงศ์ยะรา โดยย่อ
พิธีเปิดถนนเจ็ดเสมียน ๑๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๒
วันที่ ๑๐ มีนา ผมจะเล่า ที่วัดเขามีงานการละเล่น
ให้พี่น้องหนุ่มสาวคราวลำเค็ญ นัดกันเป็นเพื่อนควงไม่ง่วงนอน
งานครั้งนี้คือพิธีเปิดถนน ที่กำนัน (โกวิท วงศ์ยะรา) อุส่าห์ทนสร้างมาก่อน
เพื่อหมู่ชนได้เดินกันรถสัญจร ถึงแดดร้อนมีหนทางยังสบาย
หนังตะลุงนายช่วยเล่นสวยนัก อีกภาพยนตร์คนมักชอบดูหลาย
ลิเกสองโรงลั่นประชันกราย ชอบใจชายนั้นนะหรือคือรำวง
หนังตะลุงลามกสกปรกเล่น อ้ายแก้วเต้นถือปลัดขิกขยิกส่ง
ถูกใจเด็กฮากันเสียงลั่นโรง คนหลังโกงก็หัวเราะเพราะถึงใจ
อันลิเกโกหกพกลมกล่าว เต้นเร่าๆตามเพลงบรรเลงใหญ่
ถึงคราวรบคราวรักไม่ยักอาย เพราะต่างหมายแข่งขันประชันดี
ภาพยนตร์นั้นฉายอยู่กลางแจ้ง ไม่ต้องแข่งกับใครเพราะใช่ที่
ฉายสามเรื่องล้วนแล้วแต่หนังดี เสือช้างหมีทาร์ซานไม่พรั่นพรึง
ฝ่ายรำวงตั้งวงตรงหน้าบ้าน ท่านกำนัน อยากดูเชิญเดินก็ถึง
ทำให้หนุ่มหูตามัน ชักตัวตึง ผมรำพึงเรานี้หนาไม่กล้ารำ
สาวยืนโรงวันนี้มีดีแน่ ไม่มีแก่ล้วนสวยสมตาคมขำ
ยิ้มเสน่ห์มีสง่าน่าลูบคลำ ใครได้รำจะติดใจไปจนตาย
แม่สาวตวง สาวสะอิ้ง มิ่งสมร หล่อนแขนอ่อนยิ้มยวนชวนใจไหว
สาวละม่อม ด้อมมองเหมือนลองใจ สาวมาลัย ยิ้มเก๋เสน่ห์ดี
สาวบางแพ รำสวยช่วยถังแตก รำแปลกๆแต่งตัวกลั้วหลายสี
แม่สาวเช้า เข้ารำเหมือนจ้ำจี้ เปลี่ยนหลายสีใครเห็นไม่เว้นมอง
อันเที่ยวงานพรรค์นี้ ดีหนุ่มสาว ควงกันราวกับเช่นเป็นเจ้าของ
แม่สาวหยิกเจ้าหนุ่มหยอกออกอยากลอง เจ้าหนุ่มจ้องแม่สาวอายชม้ายตา
อุ้ยคุณพี่ทำอย่างนี้ได้หรือจ๊ะ อย่าซิคะเดี๋ยวหนูโกรธอย่าโทษหนา
โธ่หนูก็เพราะความรักหนักอุรา โปรดเมตตาอย่าให้พี่นี้คลั่งตาย
โอ๋ผู้ชายสมัยนี้มีหลายชนิด ล้วนแต่คิดพล่าหญิงเล่นเห็นมากหลาย
แต่ผู้ชายเยี่ยงพี่นี้มีใจชาย แม้นสมหมายพี่จะเลี้ยงให้เที่ยงธรรม
อย่าเลยค่ะผู้ชายน่ะดิฉันรู้ ทำเจ้าชู้ได้แล้วทิ้งให้หญิงช้ำ
บอกว่าอย่าซิค้าอย่ามาคลำ ของเขาช้ำ เอออย่างนี้พี่ชื่นใจ
ฟังสาวพูดเห็นหนุ่มกอดพลอดความรัก อกจะหักสักสิบหนทนไม่ไหว
ไม่เป็นอันเที่ยวงานซมซานไป กลับบ้านได้ ดีกว่าสบายดี
ครั้นรุ่งเช้ามีประกวดตลาดนัด ประกวดสัตว์ พืชผลและคนสวย
ถ้าใครได้ที่หนึ่งเกือบถึงรวย ถ้าใครซวยแทบร้องไห้เสียใจจริง
ประกวดไก่ได้ที่หนึ่งของนายสันต์ รางวัลขันเงินใบใหญ่ถูกใจยิ่ง
มะพร้าวห้าวผิวใสลูกใหญ่จริง ส่วนผู้หญิงที่สวยหรือคือผู้ใด
เจ้าหล่อนคือ ละอองศรี มีเสน่ห์ ยิ้มก็เก๋แถมน่าจูบหน้ารูปไข่
คิ้วดำหนา ตาหวานเยิ้มผ่องอำไพ แม้นผู้ใดได้ยลเธอละเมอครวญ
ฟันขาวเรียบเปรียบดังมุกจมูกโด่ง เกาทัณฑ์โก่งอยู่ริมปากหากมองหวน
ผิวนั้นเล่าก็ดูขาวราวแป้งนวล เหมือนเชิญชวนผู้ได้เห็นเป็นบ้าตาย
ถึงแสนสวยเสน่ห์เล่ห์หยาดฟ้า ก็เห็นจะไม่เกินหน้าเมียเราได้
สู้กลับบ้านนอนเล่นให้เย็นใจ บ้าน้ำลายเรื่องเที่ยวงานพาลจบเอย..
หิรัญ ๑๒ มีนาคม ๒๔๙๒
กำนันโกวิท ได้เดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศหลายประเทศ (คนสวมพวงมาลัย)
บุตรสาวคนเล็กของกำนันโกวิท คือคุณกรรณิกา วงศ์ยะรา ปัจจุบันเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ ๒ ตำบลเจ็ดเสมียน
นายแก้ว นำเรื่องมาเล่า