วันนี้ได้ไปเยี่ยมครูตลับที่บ้านซอยเทศบาลตำบลเจ็ดเสมียนซอย 4  ครูตลับปัจจุบันอายุ 81 ปีแล้ว แต่สุขภาพยังแข็งแรงและความจำยังดีมาก ครูตลับมักจะถีบจักรยานไปไหนๆเป็นประจำ ครูบอกว่า เข้าทำงานเป็นครูโรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนตั้งแต่ปี พ.ศ.2486 และได้ลาออกในปี พ.ศ.2526 เมื่ออายุได้ 55 ปี 

         กับครูหิรัญ (ครูใหญ่ ในสมัยครูตลับ) มีความสนิทสนมและนับถือกันมาก เปรียบเสมือนพี่น้องกันทีเดียว  ครูตลับบอกว่าจะเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆในอดีตให้ และจะพยายามหารูปเก่าๆให้ด้วย 

   เป็นที่น่าเสียดายที่วันนี้ได้ไปบ้านครู ค่อนข้างจะเย็นไปสักหน่อย ครูกำลังจะออกไปตลาดนัดพอดีก็เลยเกรงใจไม่ได้อยู่คุยนาน ก่อนกลับก็ได้แต่บอกครูว่าจะมาเยี่ยมอีกและครูอย่าลืมเขียนเล่าเรื่องให้พวกเราด้วยนะ

                                                     อ.ปลาทอง 13 พฤศจิกายน 2552

        คุณ อ.ปลาทอง ซึ่งเป็นสมาชิกของเราได้ไปเยี่ยมคุณครูตลับ สมบูรณ์สิทธ์  (ได้ส่งเรื่องและรูปมาด้วย)  ซึ่งเป็นคนเก่าแห่งเจ็ดเสมียน ที่มีความสำคัญมากในอดีตคนหนึ่ง คนตำบลเจ็ดเสมียนนี้ถ้าอายุสัก ๕๐ ปีขึ้นไป บางคนก็ยังเคยป็นลูกศิษย์ของคุณครูตลับมาแล้ว

คุณครูตลับนี้มีพี่น้องหลายคน แต่ที่รู้แน่ๆก็คือ พี่สาวคนโตคือ ป้าตูบ คนต่อมาคือ ป้าจ่าง ซึ่งได้เป็นภรรยาของกำนันโกวิท วงศ์ยะรา และต่อมาก็คือคุณครูตลับคนนี้เอง

เมื่อสมัยที่คุณครูตลับเป็นครูอยู่ที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนนั้น มีครูที่สอนเด็กๆและช่วยกันเคี่ยวเข็ญเด็กเหล่านั้นด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพราะว่ามีครูแค่ ๕ คน รวมทั้งครูใหญ่ด้วย

ในปี พ.ศ.๒๔๙๒ เป็นปีที่นายหิรัญได้ลาออกจากการเป็นครูที่โรงเรียนเจ็ดเสมียนนี้ ดังนั้น จึงมีครูดังนี้ ๑.ครูเบญจา (ครูจง) รักษาการณ์แทนครูใหญ่  ๒.ครูทองย้อย ๓.ครูประวิทย์ ๔.ครูตลับ ๕. ครูเทียน นักดนตรี

ครูตลับไม่ใช่เป็นครูน้องสุดท้องของโรงเรียนนี้ น้องสุดท้องนั้นคือครูเทียน นักดนตรี (ไม่ทราบว่าปัจจุบันนี้ จะยังอยู่หรือไม่ (ขอให้คุณ อ.ปลาทอง สืบเสาะ นำมาเสนอด้วย)  และนายหิรัญได้เคยเขียนกลอน เกี่ยวกับครูทั้งหลาย  ๕ คนนี้ขอตัดตอนมาดังนี้

ฯ  อีกครูหรือคือตลับงามสรรพเอ๋ย   กระไรเลยสวยจริงเจียวเทียวหรือนี่

สอนนักเรียนใจเย็นเป็นนางชี       ใครจะหนีใครจะเล่นไม่เจรจา ฯ.

มีอีกกลอนหนึ่งซึ่งนายหิรัญได้เขียนไว้ เมื่อวันที่ ๕ กันยายน พ.ศ.๒๔๙๑ เกี่ยวกับครูตลับ ซึ่งในตอนนั้นได้สมรสกับนายอุดมแล้ว กลอนนี้เป็นคล้ายๆกับการเจรจาของนายอุดมกับครูตลับ

อุดม... ตลับจ๋าพี่ขอลาไปท่าฝาง        เพื่อก่อสร้างโรงสีที่ขยาย

            เป็นแม่กองคุมงานทุกวันไป      ต่อเมื่อไรคิดถึงจึงกลับมา

ตลับ...... พี่จ๋าพี่ไปแล้วอย่าไปลับ         คิดถึงตลับให้มากนะพี่หนา

           อย่าเห็นอื่นดีเกินเมินน้องยา      กินน้ำตาต่างข้าวทุกเช้าเย็น

อุดม......  โอ้ตลับ ไม่ไปลับหรอกน้องเอ๋ย    แม่ทรามเชยอย่าเศร้าให้พี่เห็น

           จากแต่กายใจอยู่คู่เนื้อเย็น             มิว่างเว้นคะนึงคิดถึงนวล

           พี่จากแล้วใครเล่าจะเฝ้าพรอด       แขนเคยกอดจะต้องกลายจิตใจหวล

           จากน้องไปใจพี่มิเรรวน                คิดถึงนวลเช้าเย็นมิเว้นเอย ฯ....

นายแก้ว ผู้บรรยาย