ภาพในอดีต ๑ คุณประนอม คุณแดง คุณองุ่น
ผมขอเสนอเรื่องราวเก่าๆ ด้วยการยกเอาภาพเด่นๆในอดีต พร้อมคำบรรยายที่ละเอียดยิ่งขึ้น ที่มีผู้สนใจชมกันมาก มาให้ดูกันที่หน้านี้ นานๆทีก็จะทะยอยลงมาเรื่อยๆ ถ้าภาพไหนเป็นที่น่าสนใจมากๆ ก็จะคัดเลือกนำมาลงก่อน และท่านก็จะได้ทราบเรื่องราวของภาพต่างๆเหล่านี้ ซึ่งเป็นความทรงจำในอดีต ในถิ่นฐานบ้านของเรา เรื่องราวของคนในลุ่มน้ำแม่กลอง เช่นที่ตลาดเจ็ดเสมียน และวิถีชีวิตในชนบทแห่งนี้ เชิญติดตามกันได้แล้วครับ .........
ณ ริมฝั่งแม่น้ำแม่กลอง ที่สามสาวเจ็ดเสมียนยืนกันอยู่นี้ ถ่ายกันที่ท่าวัด (ท่าน้ำ) หลังจากขึ้นไปทำบุญกันที่ศาลาเรียบร้อยแล้ว ในภาพด้านขวามือมองไปในลำน้ำ จะเห็นเรือลากจูงกัน (เสียดายเห็นเรือโยงเล็กไปหน่อย) น้ำในลำน้ำแม่กลองยามนี้เป็นปรกติครับ ถ้าไม่ใช่หน้าแล้งจัดๆ น้ำจะเต็มฝั่งอยู่อย่างนี้ ไม่ใช่น้ำจะขึ้นท่วมตลาด แต่อย่างใด มองเห็นในภาพทางซ้ายมือนั้น คือต้นจันใหญ่ ที่ผมกับเพื่อนๆ เคยมากระโดดน้ำเล่นกันเมื่อกว่า ๕๐ ปีที่ผ่านมา
ผมขอเริ่มจากทางซ้ายมือของภาพ
เจ๊ประนอม ซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กของป้าม่วย และเป็นน้องสาวของคุณไพบูลย์ (เฮียเต้ว) คนเก่งที่สุดของตลาดเจ็ดเสมียนในขณะนั้น ขณะที่ถ่ายรูปนี้เจ๊ประนอม อายุเพียง ๒๐ ปีเท่านั้น สวยงามเป็นอันดับต้นๆ ของตลาดเจ็ดเสมียนเลยทีเดียว บ้านของเจ๊ประนอมในเวลานั้นก็เป็นห้องแถวรุ่นเก่าในตลาดเจ็ดเสมียน ห้องติดกันกับห้องเก่าของกำนันโกวิท วงศ์ยะราก่อนที่ท่านกำนันจะย้ายไปอยู่บ้านที่ปลูกใหม่ที่ตลาดนอก เจ๊ประนอมนี้เป็นญาติกับคนอีกหลายคนที่ยังอยู่ที่ เจ็ดเสมียน จนทุกวันนี้
เจ๊ประนอมเป็นญาติของคนสำคัญ แห่งตลาดเจ็ดเสมียนในอดีตหลายคน เช่นป้ากิมฮวย ซึ่งเป็นเจ้าของ โรงงานผลิตหัวไชโป๊ "แม่กิมฮวย" เชลล์ชวนชิม รายใหญ่ รายแรกของตำบลเจ็ดเสมียน ผลิตหัวผักกาดคุณภาพออกมาสู่ตลาดทั่วประเทศ หลายสิบปีแล้ว จนได้รับตรารับรองความอร่อย จาก มรว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์ ซึ่งมาชิมถึงโรงงานที่เจ็ดเสมียน
แม่กิมฮวยนี้เป็นน้องสาวแท้ๆของ ป้าม่วย แม่ของเจ๊ประนอม จึงเป็นน้าของเจ๊ประนอมด้วย ปัจจุบันนี้ป้าฮวยได้ถึงแก่กรรมไปแล้ว กิจการงานต่างๆจึงได้รับการบริหารจากทายาทรุ่น ๒ (คุณอำนวย แววทอง) และ รุ่น ๓ เจริญรุ่งเรืองมาเท่าทุกวันนี้
(เรามี บันทึกถึงวิถีชีวิต ของคนรุ่นนี้ เช่น ป้าฮวย ป้าม่วย แม่กิมแช แม่สละ ป้าจ่างเมียกำนัน ป้าตูบ นายลิว (ครูใหญ่) นายเบี้ยว และนายเช็งฮวง พ่อของคุณ สาธร วงษ์วานิช กำนันกวย (โกวิท) วงศ์ยะรา ตลอดจนคนเก่าๆอีกหลายคน ของตำบลเจ็ดเสมียนนี้ ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๘๑ เมื่อยังเป็นหนุ่มสาว หรือเมื่อที่จีบกันทุกวัน จะหาโอกาสนำมาลงในโอกาสต่อไป )
และยังมีญาติของเจ๊ประนอมอีกคนหนึ่ง ซึ่งประกอบกิจการ โรงงานผลิตหัวไช้โป๊ สำเร็จรูปเหมือนกัน แต่ทำทีหลังป้ากิมฮวยเล็กน้อย และขณะนี้ชื่อเสียงกำลังโด่งดัง กำลังกล่าวขวัญกันทั่วไป
นั่นก็คือ หัวไช้โป๊ "ตราชฎา" ในแถบเจ็ดเสมียน โพธาราม ราชบุรีนี้ ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก หัวไชโป๊ "ตราชฏา " แถมยังได้รับรองคุณภาพความอร่อย ที่เชลล์ชวนชิม มาชิมไว้เสียอีก เลยโด่งดังเป็นสองเท่า "อี๊น้อย" ที่เป็นผู้ก่อตั้งกิจการหัวไชโป๊แปรรูปนี้ เป็นน้าของ เจ๊ประนอมอีกคนหนึ่ง คืออี๊น้อยนั้น เป็นน้องแท้ๆ ของป้าม่วย แม่ของเจ๊ประนอม นั่นเอง
เจ๊ประนอมคนที่ ๒ จากซ้าย ถัดมากำลังรับประทานขนมคือคุณเง็ก ถัดจากครูฝรั่งไปคือคุณลัดดา บุตรสาวนายซุ่ยร้านทองแห่งตลาดเจ็ดเสมียน
เจ๊ประนอมนั้นตั้งแต่เด็กๆมาก็อยู่ที่ บ้านห้องแถวที่อยู่ติดกันกับ ห้องของกำนันโกวิท ซึ่งเป็นห้องแรก ของตลาดแถวเก่า ก่อนที่กำนันโกวิท จะย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังปัจจุบันนี้ที่เลยตลาดนอกไปหน่อย แล้วขายห้องแถวห้องแรกนี้ให้กับนายตึ๊ง บิดาของนาย สมบูรณ์ สุรพลพินิจ (เพื่อนรุ่นเดียวกับผม)
เจ๊ประนอมนี้เป็นคนที่มีอัธยาศัยดี กิริยามารยาทเรียบร้อยมาตั้งแต่เด็กๆ ผิวขาวสวย เหมือนลูกคนจีนโดยทั่วไป พวกผมเคยมาหาเฮียเต้วที่บ้านห้องแถวนั้น มารอเฮียเต้วเพื่อจะไปยิงนกและตกปลากัน ในขณะที่พวกผมหลายคนกำลังนั่งรอเฮียเต้วอยู่นั้น เจ๊ประนอมก็จะเอาขนมของกินต่างๆ มาแจกให้กินอยู่เสมอ
พวกเราต่างเคารพนับถือเจ๊ประนอมเสมอ จนกระทั่งปัจจุบันนี้ เพราะว่าเจ๊ประนอมนั้นเป็นเด็กตลาดเจ็ดเสมียน ที่มีอายุมากกว่าพวกผมหลายปี ต่อมาเด็กตลาดเจ็ดเสมียน ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำมาหากิน หรือไปเรียนหนังสือในที่อื่นๆ รวมทั้งผมด้วย จึงไม่ได้พบกันเลยเป็นเวลานาน เท่าที่ทราบในปัจจุบันนี้ เจ๊ประนอม อยู่กับสามีที่บ้านในตัวจังหวัดราชบุรี ทำมาค้าขายกิจการค้าเจริญรุ่งเรือง ตลอดมา
ในวัยที่มีอายุมากแล้วนี้ เจ๊ประนอมคงจะเป็น คุณย่า หรือคุณยาย ที่มีความสุขอยู่กับลูกๆ หลานๆทุกๆวัน ยามว่างก็จะมานั่งฟังเพลงของ "รวงทอง" เพื่อรำลึกนึกถึงความหลัง สิ่งเก่าๆ ที่อยู่ในความทรงจำ ตั้งแต่เป็นเด็กๆที่เจ็ดเสมียนแห่งนี้ เจ๊ประนอมมีน้ำเสียงที่ไพเราะ น่าฟัง แม้จะอายุมากแล้ว ที่ทราบเพราะว่า เคยได้ยิน เจ๊ประนอมร้องเพลงในงาน "วันคนเจ็ดเสมียนพบกัน ๒๕๕๐" ที่ข้างต้นโพธิ์ใหญ่ ริมน้ำ ในวันที่ ๗ เมษายน ๒๕๕๐ มาแล้ว มีน้ำเสียงที่ไพเราะยิ่งนัก
ได้ทราบว่าบางทีเจ๊ประนอม ก็กลับมาที่เจ็ดเสมียนบ้าง ในวันว่างๆเพื่อมาหาญาติๆ ที่ยังอยู่ที่เจ็ดเสมียนหลายคน มานึกถึงความหลัง ครั้งเก่าๆและมาเพื่อให้เห็นสถานที่เก่าๆ ของเจ็ดเสมียนที่เคยได้อยู่ที่นี่ ได้วิ่งเล่นกันสนุกสนาน ตั้งแต่ครั้งเมื่อตอนเป็นเด็กๆ เพื่อเอามาเก็บไปให้อยู่ในความทรงจำตลอดไป
เจ๊ ประนอม อายุประมาณ ๒๐ ปี สวยซึ้ง เป็นหนึ่งในตลาดเจ็ดเสมียน ในสมัยนั้น
เจ๊ประนอม พร้อมด้วยลูกสาว คนที่ ๔ มาจากบ้านที่ราชบุรี เพื่อมาอวยพร วันคล้ายวันเกิดของ อาเตี๋ย เค่ง น้าเขยที่บ้านตลาดเจ็ดเสมียน เมื่อประมาณ กว่า ๓๐ ปีมาแล้ว
ในวัยที่มีอายุมากแล้วนั้น เจ๊ประนอมก็หมั่น ทำบุญทำทานให้สาธารณกุศลเสมอมา ด้วยความเต็มใจยิ่งนัก ในชีวิตนี้จึงมีความสุข ท่ามกลางบุตร ธิดา ญาติสนิท มิตรสหายทั้งเก่าและใหม่ ถึงอย่างไร เจ๊ประนอมก็ยังไม่เคยลืมบ้านเจ็ดเสมียน ถิ่นกำเนิด ถิ่นที่เคยวิ่งเล่นเมื่อตอนเป็นด็ก และเจ็ดเสมียนนี้จะอยู่ในความทรงจำ ตลอดไป นานเท่านาน.........
เจ๊ประนอม ในปัจจุบันนี้ (ซ้ายเสื้อสีแดง)
............................................
คนต่อมาที่ยืนตรงกลางนั้น คือ เจ๊แดง (ขอโทษด้วย ที่ลืมชื่อจริงๆ ไปเสียแล้ว) น้องสาวของเฮีย สุภี (เด็กตลาดเจ็ดเสมียนรุ่นพี่ของผม หลายปี ) และเป็นเพื่อนกับเจ๊แด๊ว ลูกสาวนายซุ่ย ร้านทำทองริมน้ำพี่สาวของ "ไอ้หนุ่ย" ที่บ้านเจ๊แดงนั้นก็เป็นร้านตัดเสื้อผ้าเหมือนกัน เจ๊แดงเป็นเด็กตลาดเจ็ดเสมียน รุ่นพี่ผม ๑ ปี เป็นรุ่นเดียวกับเจ๊แด๊ว เขาทั้งสองคนนี้จึงสนิทสนมกันมากกว่าคนอื่นๆ (โปรดกลับไปดูภาพของเจ๊แดงและเจ๊แด๊วถ่ายคู่กัน ที่เสาธงใหญ่หน้าโรงเรียน เนื่องในงานแห่ดอกไม้ ในหลายสิบปีที่ผ่านมาแล้ว)
เจ๊แดง ในปัจจุบันนี้
..........................................
องุ่น คุ้มประวัติ
หนึ่งในตลาดเจ็ดเสมียน
ส่วนคนทางขวามือสุดนั้น คือพี่องุ่น คุ้มประวัติ ลูกสาวคนโตของนายจำเนียร นางละม่อม คุ้มประวัติ (โปรดกลับไปอ่าน เรื่อง ไอ้เหม่ง ๑ จะทราบความเป็นมาดียิ่งขึ้น) พี่องุ่นนั้นไม่ได้เกิดที่ ตำบลเจ็ดเสมียนนะครับ เมื่อนายจำเนียร และนางละม่อม ย้ายมาจากบ้านที่ตำบลบางโตนดนั้น พี่องุ่นก็มีอายุเข้าหลายปีแล้ว
พี่องุ่นนั้นเป็นผู้ที่มีความเสียสละอย่างใหญ่ คือเสียสละให้น้องๆทุกคน ได้เรียนหนังสือให้มากทุกคน ตัวเองไม่ต้องการไปเรียนหนังสือต่อ ต้องการให้น้องๆทุกคนมีวิชาความรู้ติดตัว ไปในภายภาคหน้า ให้มากที่สุด จึงได้เสียสละให้น้องทุกคน ได้เรียนหนังสือ จะได้มากหรือน้อยนั้น ก็ขึ้นอยู่กับ ที่ใครจะขยันพยายามเอาวิชาติดตัวให้มากที่สุดเมื่อมีโอกาส และอีกหลายสิบปีต่อมา ความฝันของพี่องุ่นเหล่านั้นก็เป็นความจริง
พี่องุ่น คุ้มประวัติ กับน้องชายคนเล็ก วรรณโน ถ่ายที่หลังบ้านตลาดเจ็ดเสมียน เมื่อ เกือบ ๔๐ ปีที่ผ่านมาจะเห็นว่าด้านหลังบ้านนั้น จะติดกับกำแพงโบสถ์ เก่าที่เดินไปมาหากันได้ตลอด
น้องรองลงมานั้น คือคุณนวลปรางค์ ได้ทำงานในตำแหน่งใหญ่โต อยู่ในกรมประชาสงเคราะห์ กระทรวงมหาดไทย ครั้งสุดท้ายก่อนเกษียรอายุราชการของคุณนวลปรางค์ ต้องถูกย้ายไปเป็นนักประชาสงเคราะห์ ที่จังหวัดอุทัยธานี ก่อนที่จะเกษียรอายุราชการที่จังหวัดนั้น นี่เป็นเพราะว่า พี่องุ่นนั้นหลีกทางให้คุณนวลปรางค์ได้เรียนหนังสือ ส่วนน้องๆอีกหลายคนนั้น ก็ได้ดิบได้ดีไป เพราะพี่สาวหลีกทางให้เรียนกัน เมื่อสมัยเด็กๆนั่นเอง
พี่องุ่น (คนใส่เสื้อลาย มีคนเดียว) เมื่อคราวไปเที่ยวกันที่ หาดเจ้าสำราญ จังหวัดเพชรบุรี พร้อมด้วยเด็กๆตลาดเจ็ดเสมียน ทำให้เด็กๆเหล่านี้ ไปเปิดหูเปิดตา ได้รับความสุขเป็นอันมาก จากการไปเที่ยวครั้งนี้ (จากการบริการรถยนต์ โดย นายจิตเกษม ลักษิตานนท์ คุณพ่อของ นาย รังสฤษดิ์ ลักษิตานนท์) ประมาณเมื่อ ๔๐ ปีมาแล้ว
เมื่อพี่องุ่นไม่ได้เรียนหนังสือต่อ จึงมีเวลาทุ่มเทให้กับงานทางบ้านอย่างเต็มที่ ได้ช่วยเหลือพ่อ และแม่ ทำงานบ้าน และเมื่อมีโอกาสก็จะหัดถ่ายรูป ทำอะไรต่างๆเกี่ยวกับรูป จนทำงานแทนพ่อของเขาได้อย่างชำนาญ ภาพที่สำคัญหลายๆภาพที่มีให้เราเห็นถึงในปัจจุบันนี้ก็มี เชิญย้อนไปดู ครับ(คลิ๊ก) เพราะว่าที่บ้านเป็นร้านถ่ายรูปอยู่แล้ว (คลิ๊ก)
พอมีอายุมากขึ้นมาหน่อย นายจำเนียรและป้าละม่อม พ่อแม่ของพี่องุ่นเห็นว่าถ้าจะเอาดีทางถ่ายรูปนั้นคงไม่เหมาะเป็นแน่ เพราะเป็นผู้หญิง ถ้าได้รับการว่าจ้างให้ไปถ่ายรูปที่นอกสถานที่ไกลๆ คงไม่เหมาะแน่ ก็เลยคิดอยากจะให้ลูกสาวคนโต ได้มีวิชาสำหรับผู้หญิงติดตัวเลี้ยงชีพไปในภายภาคหน้า จึงได้ให้พี่องุ่นเบนเข็มมาได้ร่ำเรียนวิชาแต่งหน้า ทำผม เสริมสวยสตรี จาก เจ๊อยู่ (ลูกสาวแป๊ะอู๋ พี่สาวเฮียแก่เล็ก)
ซึ่งตอนนั้นได้เปิดร้านแต่งหน้าและทำผมอยู่ไกล้ๆกับห้องพี่องุ่น นั่นเอง เป็นจังหวะที่ดีที่เด็กในระยะนี้จะมีความจดจำ และคล่องแคล่วแม่นยำในการรับเอาวิชาความรู้ติดตัวไป พี่องุ่นเป็นผู้ที่มีความสามารถมาก และมีความจำที่ดีเยี่ยม ได้ศึกษาวิธีการต่างๆตามที่ครูสอน จนทำเองได้หมดทุกอย่าง ในเวลาไม่นานนัก
เมื่อพอจะออกงานได้เองแล้ว จึงได้ดัดแปลงที่บ้านซึ่งเดิมเป็นร้านถ่ายรูปอยู่ ส่วนหนึ่งของห้องให้เป็นสถานที่เสริมสวย ต่อมาจึงได้รับทำผมและมีลูกค้ามากมายเรื่อยมา ในตอนนั้นเวลาเย็นจนกระทั่งถึงมืดค่ำ จะมีลูกค้า และคนในตลาดมานั่งเสริมสวย และมาคุยกัน มาพบปะกันที่ร้านพี่องุ่นมากมายด้วย เป็นเหมือนศูนย์กลางของการพบปะกันของหนุ่มสาวและคนในตลาดเจ็ดเสมียนในสมัยนั้น เนื่องจากที่ร้านพี่องุ่นนั้น พอถึงหัวค่ำจนกระทั่งดึก จะเปิดไฟฟ้า สว่างไสว น่ามานั่งเล่น เป็นยิ่งนัก
และเมื่อพี่องุ่นพอมีอายุสมควรที่จะมีครอบครัวได้แล้ว จึงได้แต่งงานไปกับชายหนุ่มคนหนึ่ง คือ คุณสมศักดิ์ โอภาสพินิจ สถาปนิกหนุ่ม ของบริษัท cpac บริษัทใหญ่ระดับประเทศ ในเครือของ บริษัท ปูนซิเมนต์ไทย จำกัด
พี่สมศักดิ์ เป็นผู้ที่มีฐานะดีเป็นรากฐานดีอยู่แล้ว และ มีงานการทำเป็นหลักฐาน สามารถที่จะสร้างฐานะ เลี้ยงดูกันไปจนตลอดชีวิตและโดยการแนะนำและเป็นแม่สื่อ จากเจ๊อยู่ ครูคนแรกที่สอนวิชาดัดผมแต่งหน้าให้นั่นเอง
เมื่อพ่อและแม่ของพี่องุ่น พิจารณาแล้วว่าเห็นสมควร ที่จะมอบให้ พี่สมศักดิ์เป็นผู้ดูแล และเป็นคู่ชีวิตของลูกสาวคนนี้ ในเวลาไม่นานต่อมา ทั้งคู่จึงได้เข้าสู่ประตู วิวาห์กัน เมื่อวันที่ ........เดือน........ปี พ.ศ. ........
เพื่อนเจ้าสาว สองคนในวันแต่งงานของ คุณสมศักดิ์ และพี่องุ่น ขวามือนั้นคือ คณวนิดา วงษ์วานิช ถัดมาคือ เจ๊แด๊ว ลูกสาวนายซุ่ย ร้านขายทองแห่งตลาดเจ็ดเสมียน (ขออภัย ภาพนี้ไม่ชัด ได้มาจากสมาชิกท่านหนึ่ง ผู้ใดมีภาพที่ชัดกว่านี้ขอความกรุณาส่งมาเปลี่ยนได้ครับ)
งานนั้นจัดกันที่ตลาดเจ็ดเสมียนนั่นเอง ในวันนั้นเป็นวันที่ชาวตลาดเจ็ดเสมียน มีความสุขใจ และคึกคักกันเป็นพิเศษ หนุ่มสาวหลายคนต่างก็มาช่วยงาน ต่างก็รับอาสามาเป็นเพื่อนเจ้าสาว ในวันหลั่งน้ำสังข์ หนึ่งในเพื่อนเจ้าสาวในวันนั้น มีคุณ วนิดา วงษ์วานิช รวมอยู่ด้วย (คุณวนิดานี้ คือ ภรรยาของคุณสาธร วงษ์วานิช ในปัจจุบัน) และจากนั้นมาพี่ องุ่นจึงต้องจากบ้าน จากพ่อแม่พี่น้อง จากเจ็ดเสมียนอันเป็นที่รัก ไปอยู่กรุงเทพฯกับสามีและไม่ได้ย้อนมาทำกิจการอะไร ที่ตลาดเจ็ดเสมียนอีกเลย ตั้งแต่บัดนั้น จนกระทั่งปัจจุบันนี้ ........
ปัจจุบันนี้ ทั้งคู่ก็ยังครองรักกันอยู่อย่างมีความสุข ไม่แตกต่างจากเมื่อ ๔๐ กว่าปีที่ผ่านมา
(ภาพปัจจุบันนี้ ถ่ายเมื่อวันที่ ๙ ธันวาคม ๒๕๕๑)
ปัจจุบันนี้คุณสมศักดิ์ และคุณองุ่น โอภาสพินิจ อยู่กันอย่างมีความสุข
ภาพนี้เมื่อไปเยี่ยมเยียน "นายแก้ว" ถึงที่บ้าน เลขที่ ๒๒๒ สุพรรณบุรี
kkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk
ขอได้รับคำขอบคุณจากนายแก้ว ที่ได้ติดตามชม ขอบคุณครับ