รูปถ่ายติดใบสุทธิของผู้เขียนเมื่อปี ๒๕๐๓

     ผมเป็นคนเจ็ดเสมียนผมเกิดที่ตำบลเจ็ดเสมียน และเป็นเด็กตลาดเจ็ดเสมียนมีเพื่อนฝูงมากมายที่เป็นเด็กรุ่นเดียวกัน ชีวิตในวัยเด็กที่เจ็ดเสมียนนั้นเป็นชีวิตที่มีความสุขสนุกสนาน จนกระทั่งวันหนึ่งในปี พ.ศ. ๒๕๐๓

  บ้านพักคนรถไฟที่นิคมมักกะสัน พระนคร เมื่อกว่า ๔๐ ปีมาแล้ว

     นานกว่า ๔๐ ปีแล้วที่ผมได้จากนิคมมักกะสันที่เป็นถิ่นที่อยู่ ของพนักงานของการรถไฟหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า  “คนรถไฟ”  นิคมมักกะสันในสมัยนั้นเป็นเหมือนทาวเฮ้าส์ ตามหมู่บ้านจัดสรรในสมัยนี้

  ไม่ใช่ภาพทายปัญหาแต่เป็นภาพคนเก่าของตำบลเจ็ดเสมียน ที่บางคนอาจจะไม่รู้จัก

    ภาพคนเจ็ดเสมียนในสมัยเมื่อเกือบ  ๕๐ ปีมาแล้ว มาช่วยงานบวชของนายแดง (นายชูชาติ เทพหัส) บุตรชายของป้าม่อมขายปูน ที่วัดเจ็ดเสมียน (ถ้าต้องการดูภาพให้ชัดกว่านี้กลับไปดูภาพนี้ที่ อัลบั้มภาพในอดีต จะขยายได้ชัดเจนมากกว่านี้ )

   เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๔  จำไม่ได้ว่าเดือนอะไร องค์การบริหารส่วนจังหวัดราชบุรีเปิดสอบบรรจุครูวุฒิ ป.กศ. ตอนนั้นผู้เขียนเพิ่งกลับมาจากนครราชสีมาและมาอยู่บ้านเจ็ดเสมียนได้ไม่กี่เดือน