บุญมา ทรัพย์สิน ๙ (สุดท้ายที่วัดเขาน้อย)
ผู้เขียนเมื่อยังเด็กกับน้องนั่งอยู่บนคันกั้นน้ำแม่น้ำแม่กลอง ใกล้กับท่าวัดเจ็ดเสมียน
นอนไม่หลับคิดอะไรไปเรื่อย จนถึงตีเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ผมจึงได้ม่อยหลับไป จะหลับไปนานสักเท่าไรก็ไม่ทราบได้ ผมก็ต้องสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
บุญมา ทรัพย์สิน ๘ (นายทหารเวร)
ผู้เขียน (นั่งซ้าย)กับเพื่อนเมื่อครั้งเป็นเด็กอยู่ที่เจ็ดเสมียน
ตั้งแต่ผมให้บุญมากินยาลดไข้ ไปสองเม็ดก่อนหน้านี้แล้ว อาการของบุญมาก็ดีขึ้น ไข้ก็ลดลงไป ผมจึงตัดบทเพื่อไม่ให้บุญมาคิดแต่เรื่องนี้ว่า " เออ ..! วันนี้เป็นคืนวันศุกร์ เราออกไปเดินเล่นกันที่ลานบินกันดีไหม"
บุญมา ทรัพย์สิน ๗ (ไปเที่ยวนอกค่าย)
ชุดฝึกทหารเกณฑ์ในสมัยเมื่อกว่า ๔๐ ปีมาแล้ว
ผมขอย้อนไปนิดหนึ่ง ในวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เมื่อสองอาทิตย์ ที่ผ่านมาแล้วนั้น ผมกับบุญมา และไอ้โทน รวมกัน ๓ คน ปรึกษากันแล้วว่าจะไปเที่ยวกันที่นอกค่าย ทางทิศตะวันตกของค่ายนี้
บุญมา ทรัพย์สิน ๖ ( น้ำตาทหารเกณฑ์ )
ภาพนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่อง แต่เป็นภาพของบรรดาพลทหารเกณฑ์ที่มี ส.ท.ระฆัง สุวรรณมัจฉา (ยืนที่ ๓ จากซ้ายน้องชายของผู้เขียน) เป็นผู้บังคับบัญชา เมื่อประมาณปี พศ. ๒๕๑๐ ครับ
ภาพแรกที่ผมเห็นก็คือ บุญมานอนหงายมีผ้าห่มสีเขียวขี้ม้า ปิดตั้งแต่หน้าอกถึงปลายเท้าลืมตาโพลงอยู่ มีขวดน้ำเกลือขวดใหญ่ห้อยอยู่ที่แสตนด์สำหรับแขวนน้ำเกลือ แสดงว่ากำลังให้น้ำเกลืออยู่
บุญมา ทรัพย์สิน ๕ ( โทน สองเมือง )
ชุดฝึกทหารของผู้เขียนเมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๗
หนึ่งวันที่ได้รับการฝึกเบื้องต้นในค่ายทหารผ่านพ้นไป หลังจากกินข้าวเย็นมาแล้วทหารทุกคนก็จะได้พักผ่อนเป็นตัวของตัวเอง คนที่ต้องการซื้อเข้าของอะไรที่ยังไม่มีใช้ไม่ได้เตรียมเอามาจากบ้าน