ป้ายชื่อค่ายธนะรัชต์ อยู่ปากทางเข้าริมถนนเพชรเกษม (ภาพในปัจจุบัน) 

    วันที่ ๑๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๐๗ ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกไว้แล้ว และจะต้องเข้าค่ายเพื่อฝึกทหารทุกคนที่ค่าย “ธนะรัชต์” อำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ก็ไปรอกันอยู่ที่หน้าอำเภอโพธารามตั้งแต่เช้า  ในตำบลเจ็ดเสมียนนั้นมีหลายคนที่ถูกทหารรวมทั้งบุญมาและผมด้วย ส่วนตำบลอื่นๆ ก็ถูกทหารกันตามสัดส่วนเช่นเดียวกัน

เด็กนักเรียนชั้นประถม โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน

     เมื่อผมไปโรงเรียนมัธยมวัดสนามชัยในวันแรกนั้น ผมก็ไม่ได้เคอะเขินแต่อย่างใด เพราะว่า เด็กนักเรียนที่มาเรียนที่โรงเรียนนี้ ก็เป็นเด็กเจ็ดเสมียนแทบทั้งนั้นรู้จักกันไปหมด

     โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน (สัจจานุกูล) อาคารนี้สร้างเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๘

    เพื่อนรุ่นเดียวกับผม ที่เรียนหนังสือที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๖ ในชั้นประถมปีที่ ๔ นั้น นอกจากจะมีเด็กตลาดในซึ่งก็คือพวกผมแล้ว ยังมีเด็กที่มาเรียนที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนอื่นๆอีก ที่อยู่ในหมู่ต่างๆของตำบลเจ็ดเสมียนอย่างเช่นที่ตลาดนอกก็มีหลายคน

ในอดีตเมื่อถึงหน้าน้ำลงฝั่งตรงกันข้ามกับตลาดเจ็ดเสมียน มีหาดทรายขาวสะอาดยาวเหยียด เด็กและผู้ใหญ่ที่ตลาดเจ็ดเสมียนจะมาเดินเล่น ออกกำลังกาย และมาพักผ่อนกันบนหาดทรายนี้