เรื่องราวเก่าๆของชาวเจ็ดเสมียน

สงกรานต์บ้านเราในอดีต ๔ (นายประเสริฐแห่งวัดบางลาน)

         หลังวันสงกรานต์มาแล้ว ฝนก็มืดครึ้มเช่นวันนี้ ไม่รู้ว่าในตอนบ่ายหรือเย็นวันนี้ฝนจะตกหรือไม่ ทุกๆปีที่ผ่านมา ผมเคยสังเกตว่าหลังสงกรานต์ไปแล้ว ฝนมักจะตกและมีลมพายุใหญ่เสียด้วย

         ย้อนไปเมื่อสมัยตอนที่ผมยังอยู่ที่เจ็ดเสมียนนั้น หลังจากสงกรานต์ไปแล้วบางวันก็จะมีกลุ่มเมฆมารวมตัวกัน มืดครึ้มไปหมดพอตอนเย็นหรือใกล้ค่ำฝนก็จะตกลงมาพร้อมกับมีลมพายุพัดขึ้นมาจากทางแม่น้ำด้วย พวกผมเด็กตลาดก็จะรีบวิ่งถือกระป๋องที่สำหรับหิ้วน้ำ พากันไปเก็บมะม่วงที่วัดหลังโรงเรียน ใกล้กับโรงสี แย่งกับพวกเด็กวัดซึ่งมีไอ้ โปรด เป็นหัวโจกเด็กวัดในตอนนั้น 

ท่านผู้อ่านครับ

เรื่องราวที่ผมซึ่งเป็นผู้จัดทำ ได้นำเรื่องราวเก่าๆของชาวเจ็ดเสมียน ที่ผู้อ่านกำลังเปิดอยู่นี้เป็นจำนวนกว่า ๒๐๐ เรื่องแล้วนั้น ได้รับความสนใจจากท่านผู้อ่านที่ชอบเรื่องเก่าๆแบบนี้มากมายพอสมควร ในตอนนี้ผมมีเรื่องเก่าที่เก่ามากๆ เล่าโดยคนเก่า   

 ๖ ๑๕.๑.๘๑    ข.  ๑๕.๕.๓ (วันศุกร์ที่ ๑๕  เมษายน ๒๔๘๑)

          ตอนเช้ามีคนมาทำบุญกันมาก  ฉันนั่งอยู่บนวัดมีคนมาใส่บาตร    ตอนหนึ่งมีบุญสม  ลูกสาวนายตรวจขึ้นหน้า  แล้วก็กิมแช   แล้วก็อุดม  ลูกสาวนายสถานี   แชนุ่งผ้าสีตองอ่อน  เสื้อสีพีระ  ฉันดู  ๓  คนนี่แล้ว  เห็นแชเป็นที่ ๑    อุดมเป็นที่  ๒   บุญสมเป็นที่  ๓  ฉะนี้แหละหรือ  เช็งฮวง เพื่อนฉันจะไม่รักจนหลง 

เรื่องราวเก่าๆของชาวเจ็ดเสมียน

คนเจ็ดเสมียนเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๑

         ก่อนอื่นก่อนที่ท่านจะได้ติดตามอ่านเรื่องนี้ต้องเข้าใจเสียก่อนว่า เรื่องนี้เป็นบันทึกจากเหตุการณ์จริงๆในสมัยหนึ่งที่เจ็ดเสมียนนี้ โดยนายหิรัญ สุวรรณมัจฉา ชื่อบุคคลต่างๆที่ปรากฏอยู่ในเรื่องนี้บางท่านก็อาจจะไม่เคยได้ยินเลยด้วยซ้ำไป แต่บางท่านที่อายุมากสักหน่อยก็อาจจะรู้จักและนึกออกบ้าง

ครูหิรัญ สุวรรณมัจฉา อดีตครูใหญ่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียน ผู้บันทึก

    ถนนสายเจ็ดเสมียน – หนองบางงู ระยะทาง ๒ ก.ม. เศษๆ ที่พวกเราได้สัญจรไปมาอย่างสะดวกสบายในทุกวันนี้นั้น มีใครทราบบ้างว่า เป็นฝีมือของท่านผู้ใด ที่เป็นผู้นำในการสร้างถนนสายนี้