ด้วยความที่แกปวดปัสสาวะเสียเต็มที่ ว่าแล้วนายบุญส่งก็แกะกระดุมที่เป้ากางเกง (สมัยก่อนนั้นยังไม่ค่อยมีซิปรูดหรอกครับ ใช้กระดุมเป็นส่วนใหญ่ กางเกงใครติดซิ๊ปคนนั้นจะเป็นคนที่ทันสมัยที่สุด) เสร็จแล้วก็ยืนปล่อยปัสสาวะออกมาตรงหน้าศาลเจ้านั้น ส่วนลำตัวก็โอนเอนไปมาเพราะความเมา

(ต่อจากตอนที่ ๓)

คลองชลประทาน เจ็ดเสมียน

   ขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ พลันสายตาก็เหลือบไปมองทางเตาเผาอิฐ ที่ไฟและควันกำลังกรุ่นๆ อยู่ ท่ามกลางแสงเดือน ที่สว่างพอประมาณ

     ผมกับไอ้ธรมองกันอย่างเงียบๆ ในใจนั้นก็อยากจะวิ่งขึ้นไปที่ตลาด เพื่อไปบอกคนอื่นๆ ให้ช่วยกันมาดูด้วย อาจจะมีบางคนที่ตลาดนั้นรู้ว่ามันคืออะไร  แต่เพราะว่าผู้ใหญ่หรือคนแก่ๆในตลาด เคยบอกไว้ผมเคยได้ยินมาหลายครั้งว่า เห็นอะไรที่แปลกๆ หรือได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ในยามค่ำคืน ก็พยายามนิ่งเฉยเอาไว้ อาจจะมีคนที่เล่นของ แล้วปล่อยของลองวิชาออกมา  จงอย่าไปทักท้วงเป็นเด็ดขาด พลาดพลั้งอะไรขึ้นมามันจะเข้าตัวทำให้ไม่สบาย จะเจ็บไข้ได้ป่วยและอาจถึงตายได้ 

กรุณาอ่านตอนที่ ๒ ก่อน  (คลิ๊ก ) 

    เมื่อฉันซื้อที่จากป้าเม้ยได้ไม่นานนัก ก็ได้ข่าวว่า ป้าเม้ย แกเสียชีวิตเสียแล้ว ไม่ทราบว่าด้วยเหตุใดเพราะว่าฉันเองก็ไม่ได้อยู่ที่เจ็ดเสมียนเลย นอกจากว่านานๆจะกลับมาเยี่ยมแม่สักครั้งหนึ่ง