นายหิรัญ สุวรรณมัจฉา 2  จากครูมาเป็นเสมียน

เมื่อ นายหิรัญ สุวรรณมัจฉา ได้ลาออกจากการเป็นครู ที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนแล้วและได้ถูกชวนให้ไปทำงานที่โรงสี  โดยมีเพื่อนของเขาอีกหลายคน สนับสนุนให้ไปทำงานที่โรงสีไฟเจ็ดเสมียน ด้วยกัน และพ่อของผมก็กำลังหางานใหม่ทำและเห็นว่าอยู่ใกล้ๆ บ้านดีก็เลยตกลงทำงาน ที่โรงสีนี้

นายหิรัญ สุวรรณมัจฉา ครูใหญ่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนในอดีต ระหว่าง พ.ศ. ๒๔๘๕ - ๒๔๙๒

           นายไพบูลย์ พงษ์ถิระสุวรรณ ตอนที่ 2    

          ทางที่เราถีบจักรยานผ่านไปนั้น น้ำที่ท่วมใหญ่เพิ่งจะลงไปยังไม่ถึงเดือนดี ถนนหนทางที่ชำรุดอยู่ก็ยังไม่ได้ซ่อมให้ดีเลย  สายตาเราก็สอดส่ายหาสถานที่ตกปลากัน 
         

        พวกเราถีบจักรยานกันโดยมี เฮียเต้วนำหน้าเกือบถึงวัดสนามชัย ทางซ้ายมือเห็นน้ำยังขังอยู่ในที่ดิน ของ เฮียเซี้ยง ซึ่งปลูกต้นกล้วย โดนน้ำท่วมอยู่เป็นเดือนแล้ว ใบเหลืองอ๋อย ตายแน่นอน ก็เลยตกลงใจกันว่าจะลองตกปลาตรงนี้กันดูก่อน ถ้าไม่มีปลาเราก็จะย้ายที่กันไปเรื่อยๆ เฮียเต้ว แกจึงหยิบเอาเหยื่อซึ่งเป็นไส้เดือน ที่เราเพิ่งขุดมาเกี่ยวกับเบ็ดแล้วหย่อนลงไป

 ซ้อทองคำ ภรรยาของนายโหงว ปัจจุบันนี้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อมีอายุได้ ๗๕ ปี (ขออภัย ภาพของนายโหงวหาไม่ได้ครับ)    

        ย้อนกลับมาเรื่องการจุดประทัดอีกที พวกผมเด็กๆนั้น เกือบครบทุกๆคนในรุ่นของผม เมื่อได้ยิน ปัง ปัง ปัง มาจากทางไหน ก็จะวิ่งกรูกันไปทางนั้น

        ห้องแถวในตลาดเจ็ดเสมียน ทั้ง 2 แถวนั้น มีเพียงไม่กี่ห้องก็จริงอยู่ แต่มีคนหลายเชื้อชาติรวมกันอยู่ในตลาดแห่งนี้ แต่จะเป็นคนเชื้อสาย จีน เสียส่วนใหญ่  เช่น ครอบครัวของผม ซึ่งย้ายมาจากโพธาราม ก็มีเชื้อสายมาจากคนจีน คือก๋ง (ปู่ ) ของผมก็เป็นคนจีน ย่าก็เป็นคนจีน ครอบครัว ของ ไอ้ธร ไอ้อู๊ด ไอ้โห้ ไอ้โล ไอ้ วี ก็มีเชื้อสายมาจากคนจีน พ่อแม่ของแต่ละคน พูดภาษาจีนกันได้ทั้งนั้น จะมีอย่างอื่นบ้างก็มีเหมือนกัน เช่นครอบครัวของไอ้เหม่งนั้น มันย้ายมาจากทางบางโตนด น่าจะมีเชื้อสายมาจากคนมอญแต่เป็นปลายๆ ค่อนข้างจะมาเป็นคนไทยแล้ว  เหมือนกันเช่นเดียวกับคนทางวัดคงคา  วัดขนอน ทางริมแม่น้ำแม่กลอง ที่โพธารามนั้น